Een van de belangrijkste stappen is het loslaten van het preferentiebeleid bij een dreigend tekort aan een geneesmiddel. Zorgverzekeraars willen eerder kunnen ingrijpen om de markt meer ruimte te geven voor oplossingen. Om dit effectief te doen, vragen ze om tijdige informatie van leveranciers en toezichthouders zoals de Inspectie Gezondheidszorg en Jeugd (IGJ). Met vroegtijdige signalen kunnen verzekeraars eerder overstappen op vervangende medicijnen of met leveranciers naar oplossingen zoeken.

Bevoorschotting

Daarnaast gaan zorgverzekeraars de veiligheidsvoorraden van preferente geneesmiddelen in groothandels meefinancieren via bevoorschotting. Dit moet ervoor zorgen dat tijdelijke tekorten beter opgevangen kunnen worden en er meer tijd is om een structurele oplossing te vinden.

Zorgverzekeraars gaan de komende tijd onderzoeken wat het effect van het preferentiebeleid is op tekorten in deze groep medicijnen. Ze zullen dit onder strikte voorwaarden doen en de resultaten nauwkeurig monitoren. Enkele zorgverzekeraars hebben dit al zelfstandig opgepakt, maar er wordt nu gekeken hoe ze gezamenlijk stappen kunnen ondernemen.

Onafhankelijk meldpunt voor medicijntekorten

Zorgverzekeraars pleiten ook voor een onafhankelijk meldpunt voor medicijntekorten, ingericht door het ministerie van Volksgezondheid. Een centraal meldpunt kan helpen om tijdig inzicht te krijgen in de beschikbaarheid van medicijnen en daarmee verwarring in de keten voorkomen.

Hoewel het preferentiebeleid helpt om zorgkosten te beheersen en wordt vaak aangewezen als de oorzaak van de tekorten. Maar onderzoek laat zien dat medicijntekorten zich ook voordoen bij niet-preferente middelen. Geneesmiddelentekorten zijn daarbij een internationaal probleem en ontstaan vaak door productie- en distributieproblemen. Daarom is samenwerking tussen alle betrokken partijen cruciaal om deze tekorten gezamenlijk aan te pakken.

Door: Nationale Zorggids / Johanne Levinsky