Nu ben ik niet gelovig, maar ik heb wel respect voor het geloof. Of je nou Moslim bent of Christen, voor mij maakt het niks uit. Nu moet ik bekennen dat ik, als ongelovige, ook niet precies weet waar het in het geloof allemaal om draait. Nu is het geval dat de gelovige Filipino's negen dagen voor kerst massaal in de vroege ochtend – om vijf uur ’s ochtends – naar de kerk gaan voor een dienst. Ook enkele leden van de familie Maiquez, de schoonfamilie van mijn broer, gaan dan naar de kerk.

 

Uit respect voor mijn grote vriend Jaime ben ik een keer meegegaan. Hij was als een kind zo blij toen ik hem vroeg of ik een keer mee mocht. Het mocht, maar ik moest wel na mijn biertje meteen naar bed. De volgende ochtend stond ik om half vier op om naar een kerkdienst te gaan. Ik wist niet wat ik er van moest verwachten. We waren ruim op tijd en wat mij opviel is dat hier de kerken wel vol zaten. En dat op dit tijdstip dacht ik nog.

 

Het was een mooie dienst, tenminste wat ik er van heb meegekregen. De dienst was namelijk tweetalig. Er werd Engels en Filipijns gesproken. Met de liederen zong ik braaf en als het kon zo goed mogelijk mee. Ik vond het mooi om een keer mee te maken, maar om negen dagen lang voor kerst zo vroeg uit de veren te zijn. Liever niet. Jaime vond het mooi dat ik mee was en bedankte me na afloop nog een keer.

 

Na die negen ochtenden breekt Kerstavond aan. Na weken, misschien wel maanden, van voorbereidingen kan het feest voor de Filipino dan eindelijk beginnen. Alle huizen zijn versierd met vrolijke lichtjes. Niets blijft onverlicht en dat zorgt voor een mooie sfeer. Op kerstavond is er wel een kerkdienst, maar de familie Maiquez had besloten om het thuis te vieren en op eerste kerstdag naar een dienst te gaan. Thuis wordt er dan rond middernacht met familie en vrienden gebeden en lekker gegeten.

 

Kerstdag wordt naar mijn beleving net zo gevierd als in Nederland. Met familie breng je een bezoek aan een kerk en na afloop van de dienst ga je lekker eten en zijn er cadeaus. Zo ongeveer ging het, maar mijn broer en zijn vrouw hadden op de Nederlandse tweede kerstdag een groot feest gepland voor familie, vrienden en werknemers. Zo had ik toch nog een tweede kerstdag.

 

Het was een mooi feest. Er was drank, lekker eten, muziek en er waren spelletjes. Laat ik nou net aan dat laatste een hekel hebben. Het waren grappige spelletjes en ik hoefde gelukkig maar twee keer mee te doen. Allebei de keren greep ik naast de prijzen, maar het was leuk. Het bleef na het officiële feestprogramma nog lang onrustig...

 

© Nationale Zorggids / Nicolai van Doorn