Zo! De kerstdagen zijn weer voorbij. De buiken zijn weer rondgegeten en we hebben ongetwijfeld gezellig met elkaar gedaan. Nee, de kerstdagen zijn voor mij niet de leukste dagen van het jaar. Ik kijk er enorm tegen op. Vooral eerste kerstdag. Eerste kerstdag is namelijk bij ons wat tweede kerstdag voor de meesten is; niets doen. Je kan ook niets doen, want al mijn vrienden vieren kerst en zitten dus totaal niet op mij te wachten.
Door Nicolai van Doorn
Die eerste kerstdag eindigt bij mij altijd teleurgesteld in de kroeg. Alleen. Aan de bar met een goed glas bier voor me. Dan bereid ik me voor op de tweede kerstdag. Gezellig doen met de familie. Begrijp me niet verkeerd, ik mag ze graag, maar ik voel altijd een gedwongen gevoel van gezellig doen. Vooral niet laten merken dat het wat minder met je gaat. Dat mag kennelijk niet. Met de kerst moet je met een voldaan gevoel aan tafel met eten zitten.
Dat het niet goed met me ging de afgelopen tijd, heb ik ook gemerkt aan mijn omgeving. Vrienden maakten zich zorgen. Om mij. Het is lang geleden dat ik heb gemerkt dat men zich zorgen om mij maakte. Dat kwam, doordat ik mijn leven had gegeven aan de drank. Whiskey-cola om precies te zijn. Door die lieve alcohol ging ik de grootste onzin op mijn Facebookpagina zetten. Drank en depressies zijn geen goede combinatie; ze houden elkaar in stand en je depressie wordt alleen maar erger.
Maar ik heb het weer overleefd. En dus is het tijd om vooruit te blikken. Vooruitblikken om uit mijn lichte depressie te komen die de kerst mij bezorgd heeft, want ik leef tijdens oudjaar helemaal op. 2013 belooft voor mij nu al een prachtig jaar te worden. Een jaar waarin ik veel op vakantie zal gaan. Zo zal ik mijn geliefde stad Madrid opzoeken om even een weekendje tot rust te komen en aanwezig zal zijn bij de prachtigste wedstrijd die mijn club, Atlético Madrid, kan spelen; tegen aartsrivaal en stadsgenoot Real Madrid.
Plannen om mijn droom te verwezenlijken om daar ooit te gaan wonen zijn ook al ruime tijd gemaakt en in 2013 ga ik naar Sevilla om de taal te leren. Spanje is voor mij mijn droomland. Ik kom er, zoals ik al schreef, tot rust en het ligt niet ver van ons land vandaan. Vrienden en familie zien mijn Spaanse droom totaal niet zitten, maar dat is dan erg jammer voor ze en totaal niet mijn probleem. In het verleden ben ik diep gevallen, nu ben ik weer opgestaan, herboren. En ik heb geleerd de leuke dingen des levens op te zoeken. Daar ben ik mee bezig.
Volgend jaar rond deze tijd zit ik aan de andere kant van de wereld. De Filipijnen om precies te zijn. Op familiebezoek bij mijn broer. Kerst in tropische sferen, ik heb er nu al zin in! Dit zijn dus mijn vakantieplannen. Maar ook op werkgebied zijn er veel hoogtepunten te verwachten. Ik heb inmiddels een extra baan aangeboden gekregen als herschrijver en ik ga zitting nemen in een adviesorgaan voor een stichting die het stigma wil bestrijden dat helaas nog steeds over psychiatrische patiënten zweemt. Twee leuke dingen die passen in de richting waarin ik mijn leven heb gestuurd.
Ik wens iedereen een prachtig uiteinde van het jaar en veel geluk en dromen in 2013! Zorg een beetje voor elkaar, je krijgt er ontzettend veel voor terug!
© Nationale Zorggids / Nicolai van Doorn
