Kerst: tijd voor verzoening

Nu het einde van het jaar er aan zit te komen, is het tijd om terug te blikken. Het was een mooi jaar. Een jaar met hoogte- en dieptepunten. Ik heb afscheid moeten nemen van mijn hulpverleners uit Assen, van Daan, een bijzondere vriend en de moeder van een vriend, die dit jaar overleed aan een slopende ziekte. Hier tegenover staat dat ik veel plezier in mijn leven heb terug gevonden door mijn werk, vrienden, familie en hulpverleners.

Door Nicolai van Doorn

Nu de kerst voor de deur staat is het ook tijd voor verzoening. Ook ik heb dit jaar fouten gemaakt. Geen grote, maar voor sommige mensen wel vervelende fouten. Zo heb ik een ex-teamgenoot gestigmatiseerd tot een Swaffie. Had ik nooit mogen doen. Op zich had hij er geen moeite mee dat ik hem Swaffie noemde, maar de Swaffie-columns schoten bij hem in het verkeerde keelgat.

Een Facebookboycot was het gevolg. En dat vond ik dan weer minder leuk. Ik vond het wat overdreven van Swaffie. Ik beschreef in de columns gewoon zijn gedrag. Niet dat ik er iets tegen had, ik vond het wel grappig. Je moet weten, Swaffie was binnen ons team niet bepaald een grijze muis. Het is iemand waar tal van verhalen over rondgaan, waar hij niet eens weet van heeft. En dat is misschien maar goed ook.

Nu ben ik wel met meer mensen gebrouilleerd, zoals de zweefteven van de HEMA, maar met Swaffie wilde ik het koste wat het kost weer goed hebben, want ik had grootse plannen. Zo wilde ik het boekje met hockeycolumns naar hem vernomen. Een ode aan hem, omdat hij met afstand de beste hockeyspeler was waar ik mee gespeeld heb. Dus heb ik de stoute schoenen aangetrokken en hem gebeld met de vraag of hij hier geen bezwaar tegen had.

Het was een prettig gesprek. Hij was eerlijk en oprecht. Het deed me terugdenken aan het moment toen ik hem vertelde dat ik een ziekte had. Hij was toen ook al erg respectvol en rende bijvoorbeeld niet van angst weg, neen, hij wilde er van alles over weten. Ook aan de telefoon vroeg hij hoe het met me ging. Echt oprecht. Toch vond hij het geen goed idee, dat ik de naam Swaffie gebruikte, maar hij hoopte wel dat ik mooie verhalen zou schrijven en vroeg me nadrukkelijk een andere naam te gebruiken.

Lichtelijk teleurgesteld hing ik op. Twijfel beheerste mijn leven. Zou ik het toch doen of niet en zo aan zijn wens tegemoet te komen? De kans op verzoening was wel het grootst als ik van naam zou veranderen. Een paar dagen later hakte ik de knoop door, Swaffie was niet meer en ik had ook al een nieuwe naam. Een naam die doet denken aan Swaffie, namelijk S. Waffie. S. Waffie was een legendarische hockeyspeler, het grootste talent wat ooit op de Hoogeveensche hockeyvelden had rondgelopen en een excentrieke man.

Zo rond de kerst is Swaffie dus gesneuveld, maar de verzoening was een feit. We zijn weer Facebookvrienden en dat is zo rond deze dagen een mooi feit. Iedereen is nu weer tevreden.

Rest mij nog namens al mijn stemmen in mijn hoofd een ieder een fijne kerst te wensen.