Nu de stofwolk in het politieke landschap langzaam aan het optrekken is, is het tijd om de balans op te maken. De uitslag is duidelijk: het midden is terug. De VVD is de grootste partij en groter dan ooit, maar aartsvijand PvdA hijgt in de nek. Vooral dat laatste baart me zorgen. Ik ben geen rode rakker, ondanks dat ik leef van een uitkering, maar een liberaal in hart en nieren.

Door Nicolai van Doorn

Ik ben ooit op een blauwe maandag lid geweest van de JOVD, maar ik kwam er achter dat ik geen debater, laat staan politicus was. In mijn hoofd was het te druk om een duidelijk standpunt in te nemen. Dan was Nicolai van mening dat het zo moest, werd hij in de war gebracht door de harde mening van Oscar waardoor hij zijn mening weer deed veranderen...

Nee, een politicus zou ik niet worden. Dat betekent niet dat het mijn interesse in de politiek heeft weggenomen. Integendeel, met mijn stemmen ben ik vaak in gesprek over standpunten van verschillende partijen. Vaak moest de populistische partij van Geert het ontgelden. Mensen naar de mond praten, daar houd ik niet zo van. Zijn fobie voor moslims scoorde ook slecht bij mij, Nicolai en zelfs Oscar hielden er niet van om groepen medelanders zo weg te zetten.

Mijn stemmen zijn voor mij in verkiezingstijd een belangrijke raadgever. Zo ook de afgelopen verkiezingen. Voor mij geen kieswijzer of kiescompas. Nee, Nicolai en Oscar zijn mijn raadgevers en opvallend genoeg zijn ze het meestal met elkaar eens. Beiden vonden een stem op de VVD een juiste keuze. Grappig is dat Nicolai dit voorspeld heeft. Leg ik even uit. Jaren geleden toen Mark nog een Markje was en totaal niet meetelde op het politieke slagveld, voorspelde Nicolai mij dat Markje in de nabije toekomst een Mark zou worden. Bij de verkiezingen in 2010 liet hij zien volwassen te zijn geworden om de macht te grijpen en de uitstraling had van een echte minister-president.

Nu staat hij zeer waarschijnlijk voor de moeilijkste periode in zijn leven: regeren met de PvdA. Op voorhand durf ik te stellen dat het geen gelukkig huwelijk wordt. Tegenpolen leveren vaak twee kapiteins op een schip en dat gaat zelden goed. Andere rechtse coalitievormen zijn bijna uitgesloten. Het grote gevaar is dus dat niet Mark, maar Diederik de grote leider gaat worden. Dat zou een ramp zijn voor het land. Een voormalig Greenpeace-activist die de belangrijkste baan van het land krijgt. Zijn motto: een sterke en sociale economie gaat helaas niet de werkelijkheid worden.

Sociaal zijn is belangrijk, maar je kan de economie niet laten groeien door te pas en te onpas geld uit te geven om maar sociaal over te komen. Dat gaat helaas niet. Dat is het zelfde als massa's produceren met een uitmuntende kwaliteit. Ferme uitspraken, alsof hij de verkiezingen had gewonnen, als "het roer moet om, het kan om en het gaat om" werden weliswaar jubelend ontvangen, maar geef mij maar problemen aanpakken en niet doorschuiven naar volgende generaties. Mark zei ooit over zijn aartsvijand: "Geef ze de woestijn en na een week komen ze terug met de mededeling dat het zand op is". Een grap, maar er zit wel een kern van waarheid in.

Gister hoorde ik van een teamgenoot, een niet al te snugger eitje en een flapuit, dat het een moeilijke coalitievorming gaat worden. Hoongelach van andere teamgenoten viel hem ten deel, maar hij heeft weldegelijk een punt. Het zijn moeilijke tijden, en zelfs deskundige Ferry Mingelen ziet problemen.
Dus het eitje, Mingelen, Nicolai en Oscar zien beren op de weg die andere mensen, lees hoonlachende hockeybrabo's, niet zien. Eens kijken wie er gelijk krijgt. Ik zet mijn geld op het niet zo snuggere eitje...

Nationale Zorggids / Nicolai van Doorn