Elk jaar worden er naar schatting tussen de 150 en achthonderd jongeren met een migratieachtergrond achtergelaten in het buitenland. KIS en het Landelijk Knooppunt Huwelijksdwang en Achterlating (LKHA) presenteren vandaag een verkennend onderzoek naar deze problematiek.
"Hoewel achterlating al veel langer voorkomt, hebben professionals en instanties pas sinds een paar jaar écht oog voor de ernst ervan", zegt KIS-onderzoeker Eliane Smits van Waesberghe. Zij voerde samen met het LKHA het verkennende onderzoek uit en schreef een handreiking met tips en adviezen voor professionals om achterlating te voorkomen.
Achterlating gevolg van opvoedproblemen
Het LKHA, dat samenwerkt met het ministerie van Buitenlandse Zaken om achtergelaten jongeren te helpen terug te keren naar Nederland, zag de afgelopen jaren dat achterlating vaak een gevolg is van problemen bij de opvoeding. Het verkennende onderzoek bevestigde dit.
Achterlating vorm van kindermishandeling
"Achterlating heeft heel veel negatieve gevolgen", legt Smits van Waesberghe uit. "Het is voor jongeren een ontwrichtende ervaring. In de meeste gevallen worden zij onvoorbereid uit hun vertrouwde omgeving gehaald. Sommige jongeren krijgen te maken met armoede, verwaarlozing, psychische en fysieke mishandelingen of worden achtergelaten bij een ver familielid. In sommige gevallen is met de familie niet goed afgestemd hoe zij deze jongere gaan onderhouden. Als opa, oom of tante vervolgens denkt ‘ik kan er geen extra persoon bij hebben’, moeten jongeren voor zichzelf zien te zorgen".
In een dergelijk geval geldt achterlating in Nederland als kindermishandeling, in de vorm van verwaarlozing. "De gedachte dat we ons niet met achterlating moeten bemoeien omdat het een privékwestie zou zijn, houdt daarom geen stand", benadrukt de onderzoekster. "We moeten af van het idee dat achterlating 'achter de voordeur problematiek' is en we moeten veel meer vragen stellen als een stoel in de klas plotseling leeg blijft."
Door: Nationale Zorggids
