De houdbaarheid van de langdurige zorg voor ouderen staat in Nederland al geruime tijd op de beleidsagenda. Hoe houden we deze zorg betaalbaar (financiële houdbaarheid), hoe zorgen we voor voldoende goed opgeleid personeel, ook om de kwaliteit van zorg te waarborgen (personele houdbaarheid) en hoe behouden we het draagvlak in de samenleving (maatschappelijke houdbaarheid)?

Ook andere landen worstelen hiermee en hebben verschillende beleidskeuzes gemaakt om daar mee om te gaan. In dit Working Paper brengen de auteurs de ervaringen uit Denemarken, Duitsland, Engeland en Japan in kaart om daaruit lessen te trekken voor Nederland. Deze vier landen kennen vergelijkbare uitdagingen, zoals een vergrijzende bevolking en personeelstekorten in de zorg.

Reflecties voor Nederland

Om de Nederlandse langdurige zorg duurzaam te organiseren, moet rekening worden gehouden met de complexiteit van het probleem, stellen de auteurs. Er moet worden nagedacht over hoe een balans te vinden tussen kwaliteit en toegankelijkheid en de financiële, personele, en maatschappelijke houdbaarheid. De landenvergelijking laat zien dat er geen heilige graal is die alle dimensies van houdbaarheid kan optimaliseren. Wel komt uit de vergelijking naar voren dat het essentieel is om een realistische langetermijnvisie op de langdurige zorg te ontwikkelen.

Zo moet er worden geïnvesteerd in maatschappelijk draagvlak, door beleid te maken dat is geworteld in de culturele en normatieve kaders van de samenleving en daarmee de politieke waan van de dag overstijgt. Die langetermijnvisie zou in een open dialoog met alle belanghebbenden moeten worden besproken en ontwikkeld, ook om samen tot nieuwe oplossingsrichtingen te komen.

Door: Nationale Zorggids