Staatssecretaris Martin van Rijn van Volksgezondheid verdedigde in het Kamerdebat eerder deze week zijn wetsvoorstel Zorg en Dwang. Samen met het actieprogramma Onvrijwillige Zorg moet het nieuwe wetsvoorstel leiden tot een cultuurverandering in de gehandicaptenzorg. Van Rijn wil in het wetsvoorstel geen nader onderscheid maken tussen lichte en zware vormen van vrijheidsbeperking omdat hij vindt dat het perspectief van de cliënt leidend is. Zodra een cliënt zich tegen een vorm van zorg verzet, moet de zorgverlener het opschalingsmodel volgen. Bij vrijheidsbeperking of het toedienen van medicatie moet het stappenplan altijd worden gevolgd, ook als de cliënt zelf toestemming heeft gegeven.

Actiz vreest een enorme toename van administratieve lasten als aanbieders elk geval van lichte of zwaardere vrijheidsbeperking apart moeten melden bij de IGZ. Voor het gebruik van bijvoorbeeld een bewegingssensor gelden dezelfde regels als voor het gebruik van de Zweedse band, waarmee een patiënt in bed kan worden vastgebonden. Andere partijen, zoals de Vereniging Gehandicaptenzorg Nederland (VGN) en verschillende Kamerleden hebben dezelfde zorgen geuit over de toename van administratieve taken voor zorgverleners.

Tijdens het debat in de Kamer vroegen enkele leden zich ook af of er rechtsongelijkheid ontstaat als de vrijheidsbeperking van mensen met een verstandelijke beperking en mensen met dementie straks onder een andere wet valt dan bijvoorbeeld die van psychiatrische patiënten Op dit moment kan de laatste groep in de ggz een beroep doen op onafhankelijke cliëntvertrouwenspersonen. In het wetsvoorstel Zorg en Dwang wordt onafhankelijkheid niet verplicht gesteld voor cliëntenvertrouwenspersonen in de gehandicaptenzorg en de psychogeriatrie. Er tekent zich een Kamermeerderheid af voor een amendement dat deze onafhankelijkheid toch verplicht stelt.

© Nationale Zorggids