Omdat het Nederlandse bloed na vijf jaar wordt weggegooid, gebruikte Van Hasselt vijftien jaar oud Zwitsers hielprikbloed om een erfelijke stofwisselingsziekte uit te pluizen. Twee baby’s uit hetzelfde gezin in Zwitserland overleden enkele weken na de geboorte aan een zeldzame vorm van epilepsie. De kinderarts gebruikte het bloed van één van de kinderen om het verstoorde stofwisselingsproces te onderzoeken en een verklaring te geven voor het overlijden.

Willekeurige bewaartermijn

In de eerste paar weken na de geboorte van het kind worden enkele druppels bloed afgenomen uit de hiel. In een laboratorium wordt het bloed onderzocht op een twintigtal ernstige, zeldzame aangeboren ziektes. Het RIVM vernietigt het bloed na vijf jaar. Een willekeurige duur, vindt Van Hasselt die bijval krijgt van twee hoogleraren uit de programmacommissie neonatale hielprikscreening (PNHS). Martina Cornel van het Amsterdam UMC meent dat het bloed net zolang bewaard moet worden tot het kind mag meebeslissen over medische behandelingen, dus zo’n twaalf  tot zestien jaar.

Hoogleraar Francjan van Spronsen, comissielied bij PNHS, weet dat het hielprikbloed goed gebruikt kan worden om het overlijden van kinderen later te onderzoeken. Ouders zijn na het heengaan van hun kind in rouw en willen zich niet bezighouden met afname van bloed en andere lichaamsmaterialen, zegt hij. Het hielprikbloed dat na de geboorte van hun kind is afgenomen, zou in deze gevallen voor diagnostiek gebruikt kunnen worden.

Aanpasen van de wetgeving

Privacy is in dit opzicht geen probleem, want door wettelijk vast te leggen dat hielprikbloed voor niets anders dan medisch onderzoek en diagnostiek gebruikt wordt kan het alternatieve gebruiksopties voorkomen. Overigens is Nederland bezig met het aanpassen van de wetgeving omtrent bewaartermijnen, maar dit laat nog even op zich wachten. 

Door: Redactie Nationale Zorggids