Ruim 2300 mensen namen deel aan het onderzoek. 1283 van deze deelnemers kampt momenteel met een angststoornis, zoals een sociale fobie, pleinvrees of een paniekstoornis. Van de overige deelnemers hebben 459 mensen in het verleden een angststoornis gehad en 582 personen hebben nooit psychische problemen ervaren. Verhoeven nam de telomeren van de deelnemers onder de loep. Op het uiteinde van chromosomen zitten telomeren, een soort beschermkapjes vergelijkbaar met het plastic uiteinde van een schoenveter. Wanneer er een celdeling plaatsvindt worden de telomeren iedere keer iets korter. Hoe korter de telomeren dus zijn, hoe hoger de biologische leeftijd. 

 

De telomeren van de deelnemers die kampten met een angststoornis waren korter dan die van de deelnemers die niet of niet meer leden aan een angststoornis. Volgens Verhoeven betekent dit dat angststoornissen mogelijk het verouderingsproces versnellen. De resultaten wijzen er echter ook op dat het proces omkeerbaar is door middel van behandeling van de angststoornis, immers de mensen die in het verleden geleden hadden aan een angststoornis hadden tijdens het onderzoek weer langere telomeren dan de mensen die momenteel aan een angststoornis lijden. Mogelijk worden de telomeren korter tijdens het hebben van een angststoornis als gevolg van de manier waarop het lichaam omgaat met stresshormonen.