Vrouwen met een verslavingsprobleem vragen moeilijker en later om hulp dan mannen. De drempel ligt hoger, onder meer omdat verslaving bij vrouwen in de maatschappij zwaarder wordt veroordeeld dan bij mannen. Als vrouwen eenmaal in behandeling komen, zijn zij er vaak slechter aan toe dan mannen. Dat zegt Bani da Lima, hoofd behandelzaken van de verslavingskliniek JellinekMinnesota.
In Nederland is zo’n 25 procent van de cliënten die in behandeling zijn voor verslaving vrouw. Toch is verslaving niet een typische 'mannenziekte', want het komt even veel voor bij mannen als vrouwen. De cijfers laten vooral zien dat vrouwen moeilijker en veel later om hulp vragen dan mannen. Veel vrouwen ervaren een hogere drempel vanwege de hoge eisen die ze aan zichzelf stellen en vinden zorgen voor hun gezin en familie vaak belangrijker dan zorgen voor zichzelf. Bovendien kunnen vrouwen met een verslaving langer blijven functioneren dan mannen en dus langer de schijn ophouden dat alles goed gaat.
Da Lima: 'Vrouwen vragen meestal pas veel later hulp dan mannen. Als zij dan eenmaal in behandeling komen, zijn ze er vaak zowel fysiek als psychisch slechter aan toe dan de meeste mannen die bij ons komen. Verder is er bij vrouwen meestal sprake van comorbiditeit. We zien verslaving vaak in combinatie met bijvoorbeeld depressie, ptss of een borderlinestoornis. Deze diagnoses worden vaak later in de behandeling gesteld, omdat ze gemaskeerd werden door de verslaving.'
JellinekMinnesota is de enige verslavingskliniek in Nederland die er bewust voor kiest om mannen en vrouwen met een verslaving tijdens een opname gescheiden te behandelen. Een opname duurt acht weken inclusief detoxificatie en vindt plaats in de kliniek in Amsterdam. De kliniek behandelt alcohol-, drugs- en gokverslaving. De behandeling wordt volledig vergoed en de wachtlijst is meestal zeer kort.
© Nationale Zorggids
