Sinds 2015 hebben mensen te maken met een reeks van wetten waaruit zij hun zorg en ondersteuning geregeld moeten krijgen. Als ze niet in de Wet langdurige zorg terecht kunnen, moeten ze hun ondersteuning bij elkaar zien te sprokkelen uit onder meer de Wet maatschappelijke ondersteuning, de Zorgverzekeringswet en de Jeugdwet. Het ontbreken van heldere samenhang tussen die wetten maakt het regelen van zorg uitermate ingewikkeld, aldus Ieder(in).

Extra moeilijk wordt het als ze ook nog een beroep moeten doen op wetten die het mogelijk moeten maken om beter mee te doen in de maatschappij. Daarbij gaat het bijvoorbeeld om de Participatiewet en de Wet Passend Onderwijs.

Mensen met een langdurige en levensbrede zorgvraag raken verloren in het samenspel tussen die wetten, zo is in de brief te lezen. In de praktijk betekent dit dat ze te vaak van het kastje naar de muur worden gestuurd. Ze lopen op tegen bureaucratie, wachtlijsten en gebrekkige indicaties. Deze problemen zijn door recente rapportages van Ieder(in), andere gehandicapten- en patiëntenorganisaties, maar ook de Raad v oor het openbaar bestuur onder de aandacht van het ministerie van volksgezondheid én de Tweede Kamer gebracht.

Ieder(in) doet een dringend beroep op de Tweede Kamer om deze signalen serieus te nemen. In de brief pleiten we vooral voor vereenvoudiging van de toegang tot langdurige en levensbrede zorg, met een eenduidige regeling en één ingang (één loket). Tegelijk vraat de organisatie om serieus werk te maken van onafhankelijke cliëntondersteuning (over alle wetten heen) en onafhankelijke indicatiestelling met de mogelijkheid van een second opinion.

Tot slot moet de zorg betaalbaar blijven en is het nodig om realistische stappen te zetten tegen de stapeling van de zorgkosten. De aangekondigde verlagingen van de eigen bijdragen voor de Wmo en Wlz mogen niet ten koste gaan van de kwaliteit van zorg en ondersteuning, bepleit Ieder(in). 

Door: Redactie Nationale Zorggids