Zorgkantoren zoeken samenwerking om de rol van regionale regisseur steeds nadrukkelijker te vervullen. Deze rol zal alleen maar belangrijker worden om ook in de toekomst passende langdurige zorg aan ouderen en mensen met een beperking of psychische stoornis te kunnen bieden. Zorgkantoren kunnen dat echter niet alleen. Een samenhangende visie en noodzakelijke keuzes vanuit de politiek zijn nodig. Dat schrijft de Nederlandse Zorgautoriteit (NZa) in haar samenvattend rapport over de uitvoering van de Wet langdurige zorg 2020-2021, meldt de NZa.
De impact van de coronapandemie is overduidelijk groot binnen de langdurige zorg. Nog altijd heerst er binnen langdurige zorginstellingen veel angst voor het coronavirus. Zorgmedewerkers, zorgaanbieders en zorgkantoren hebben hard gewerkt om samen toch goede zorg te organiseren voor deze kwetsbare mensen. Ook heeft het zorgkantoor inspanningen geleverd om de zorg rechtmatig te besteden, voor zowel de reguliere Wlz-kosten als ook de corona-regelingen. Mede dankzij de inspanningen van de zorgkantoren hebben wij het merendeel van de uitgaven in 2020 als rechtmatig beoordeeld.
Verbinden in de regio
De samenwerking en dialoog tussen zorgaanbieders en zorgkantoren is tijdens de coronapandemie verder versterkt. Zo ontstonden er landelijke en regionale overleg- en samenwerkingsstructuren en werden informatie en goede voorbeelden van passende zorg nadrukkelijk gedeeld. Zorgkantoren profileren zich steeds meer als verbinder van zorgaanbieders in de regio en als ondersteuner voor cliënten.
Regierol voor zorgkantoren
De NZa ziet dat zorgkantoren verdere stappen zetten om de langdurige zorg in de regio te coördineren. Zorgkantoren kunnen de regierol pakken om passende zorg verder te stimuleren en hiermee ook aandacht houden voor hun zorgplicht. De NZa spoort hen daarom aan (nog) meer regionaal en domeinoverstijgend samen te werken, problemen te signaleren en met zorgaanbieders te kijken hoe het anders kan. Daarnaast is het van belang deze ook tijdig te agenderen bij andere partijen, zoals gemeenten, het ministerie van Volksgezondheid en de NZa, omdat deze signalen inzicht bieden bij het zoeken naar oplossingen.
Zorgkantoren kunnen ook sturen op doelmatigheid bij de inkoop en organisatie van zorg. Maar dat kunnen zij niet alleen en ze zullen moeten aangeven tot waar hun invloed reikt. Zo hebben zorgkantoren bijvoorbeeld geen invloed op het aantal Wlz-cliënten en de keuzes die gemaakt worden over wat onder het verzekerd pakket valt.
Maatschappelijke dialoog
Juist omdat zorgkantoren niet als enige partij invloed heeft op de toegankelijkheid en betaalbaarheid van de langdurige zorg, roept de NZa het ministerie van Volksgezondheid op om het maatschappelijke en politieke debat hierover (verder) op gang te brengen. Om op deze manier, vanuit een samenhangende lange termijnvisie, keuzes voor te bereiden om de langdurige zorg toegankelijk en betaalbaar te houden.
De NZa vraagt de politiek nadrukkelijk om richting te geven aan deze maatschappelijke dialoog en waar mogelijk snel besluiten te nemen.
Door: Nationale Zorggids
