Psychiater Beth Mah onderzocht wat de effecten zijn van oxytocine op moeders die lijden aan postnatale depressie. Het knuffelhormoon wordt onderzocht als middels tegen schizofrenie en autisme en dusdanig kwam het ook in beeld voor de behandeling van postnatale depressies. Oxytocine speelt een belangrijke rol in de bevordering van moederbinding, vriendschappen, romantische interacties en seksualiteit. Mah betwijfelde of het hormoon alleen positieve effecten had op depressieve moeders en voerde daarom een studie uit. 

 

Een groep van 25 moeders, allemaal met kinderen tussen de 3 en 12 maanden oud en lijdend aan een postnatale depressie, namen deel aan het onderzoek. De moeders kregen ofwel oxytocine ofwel een placebo toegediend. De moeders die het hormoon kregen voelden zich op de korte termijn neerslachtiger dan de moeders die het placebo kregen. De moeders zagen hun relatie met hun kind als positiever, maar ook als lastiger. Daarnaast waren de moeders die oxytocine hadden gehad beschermender wanneer een vreemde toenadering tot hun kind zocht en voelde ze meer urgentie om te reageren toen ze babygehuil hoorden dan de moeders die de placebo hadden gekregen. De moeders die oxytocine kregen gaven echter ook aan dat ze het kind stevig aan zouden pakken als ze het wilden laten stoppen met huilen. Ze gaven aan dat ze de baby zelfs een beetje ruw zouden behandelen. 

 

Op basis van de bevindingen concludeert Mah dat psychiaters terughoudend moeten zijn in het voorschrijven van oxytocine aan moeders met een postnatale depressie. Beth Mah promoveerde op 7 januari aan de universiteit Leiden op basis van dit onderzoek.