Jaarlijks overlijden in Nederland ruim tienduizend mensen aan longkanker, mede doordat de ziekte vaak laat ontdekt wordt en dan niet goed meer te behandelen is. Daarom is er behoefte aan een test om de ziekte in een vroeg stadium te ontdekken. Hoe eerder longkanker wordt ontdekt, hoe beter deze te behandelen is. Om de diagnose longkanker te kunnen stellen, is nu een stukje tumorweefsel nodig. Dit kan de longarts onder andere met een bronchoscopie verkrijgen, waarbij hij of zij met een kijkinstrument in de luchtwegen kijkt en ter plaatse van de tumor een ‘hapje’ weghaalt. Dit tumorweefsel wordt vervolgens onder de microscoop bekeken om de diagnose te stellen. Dit is geen eenvoudig onderzoek om te ondergaan, maar op dit moment zijn er geen alternatieve methodes voorhanden om longkanker met grote zekerheid vast te stellen.

Hubers toont aan dat het mogelijk is om longkanker te detecteren door sputum (een mengsel van cellen en slijm uit de diepe luchtwegen) te analyseren. De patiënt kan dit relatief simpel ophoesten. Hubers: 'In het sputum van longkankerpatiënten kunnen we met behulp van bepaalde stoffen – zogeheten markers – genetische afwijkingen vinden die ontstaan tijdens de ontwikkeling van longkanker.' Daarnaast is de duur van verzamelen van sputum van invloed; wanneer sputum gedurende zes tot negen dagen wordt verzameld, worden meer longkankerpatiënten gedetecteerd. De marker die Hubers in haar onderzoek heeft getest, is in staat om 40 procent van de mensen met longkanker te detecteren (met slechts 4 procent fout-positieve uitslagen). Hubers: 'Dit is nog te weinig om toe te passen; daarvoor hebben we nog meer verschillende markers nodig. Bij bepaalde patiënten is het echter niet mogelijk om een bronchoscopie uit te voeren, vanwege een slechte fysieke conditie of doordat de tumor aan de rand van de longen ligt. Voor die groep zou een test op basis van deze marker wel bruikbaar kunnen zijn.'

© Nationale Zorggids