Kwetsbare ouderen die langer thuis willen blijven wonen, kunnen kiezen voor een Modulair Pakket Thuis (mpt), waarmee zij zelf bepalen van welke zorgaanbieders zij diensten ontvangen, zoals huishoudelijke hulp en persoonlijke verzorging. Hoewel deze keuzevrijheid aantrekkelijk klinkt, blijkt het mpt in de praktijk voor zorgverleners een bron van enorme administratieve lasten te zijn. Volgens een recente verkenning van de Nederlandse Zorgautoriteit (NZa) komt dit door de manier waarop zorg thuis geregeld is binnen verschillende zorgwetten, zo meldt de NZa.
Door de toenemende vergrijzing stijgt het aantal ouderen dat complexe zorg nodig heeft in de thuissituatie snel. Vaak hebben deze ouderen binnen korte tijd intensievere zorg nodig. Het huidige zorgsysteem moet hier flexibel op inspelen, maar de versnippering van zorg over verschillende wetten maakt dit proces onnodig ingewikkeld. Hierdoor moeten zorgverleners niet alleen meer administratie bijhouden, maar ook vaker tussen verschillende regels en wetten schakelen.
Bekostiging gepaard met risico's
De NZa geeft aan dat de bekostiging van verpleging en verzorging binnen het mpt, zoals het experiment met integrale prestaties, moeilijk toepasbaar is. Hoewel deze vorm van bekostiging in de wijkverpleging wordt getest, brengt het risico’s met zich mee voor de toegankelijkheid en betaalbaarheid van zorg. Daarnaast blijft het mpt een complexe en tijdrovende uitvoeringsvorm voor zorgprofessionals.
Advies aan de politiek
De NZa adviseert de overheid om bij de hervorming van het zorgbeleid aandacht te besteden aan het verminderen van de administratieve lasten. Het huidige Regeerprogramma noemt al de ambitie om verschillende zorgwetten beter op elkaar af te stemmen. Door de structuur van de zorgaanspraken en leveringsvormen te vereenvoudigen, kan de zorg efficiënter worden georganiseerd en blijven kwetsbare ouderen ook in de toekomst toegang houden tot passende zorg.
Door: Nationale Zorggids
