De initiatiefnemers van het wetsvoorstel hopen abortuszorg laagdrempeliger te maken door een deel ervan bij de huisarts te bieden. Naast dat het emotioneel en fysiek minder belastend is, zijn huisartsen vaak dichter bij huis. En daarnaast: “50 procent van de vrouwen die ongewenst zwanger zijn gaat via de huisarts naar een abortuskliniek. Ze komen dan dus al bij de huisarts. De huisarts is ook degene die de nazorg doet”, aldus GroenLinks-Kamerlid Corinne Ellemeet.

Bereikbaarheid abortusklinieken

Volgens de abortusklinieken hoeven vrouwen helemaal niet zo ver te reizen om bij één van de klinieken te komen. Ze noemen de bereikbaarheid nagenoeg optimaal. Alleen in Friesland en Drenthe kan het beter, maar vrouwen uit die provincie kunnen uitwijken naar Groningen, Zwolle en Enschede. Daarnaast kunnen ook ziekenhuizen de abortuspil verstrekken. De zorgverzekeraar vergoedt een abortus in het ziekenhuis. De kosten vallen onder het verplichte eigen risico. Een abortus in een kliniek wordt aan de abortuskliniek vergoed via de Subsidieregeling abortusklinieken.

Instrumentele behandeling

Een ander kritiekpunt van de klinieken is dat de abortuspil niet altijd werkt. Vrouwen die van hun huisarts een abortuspil krijgen, maar bij wie het niet lukt om de zwangerschap af te breken moeten dan alsnog verwezen worden naar een kliniek voor een curettage. En dan is er nog de frequentie van de pil: slechts 25 procent van de vrouwen die een zwangerschapsafbreking onderging, deed dat me de abortuspil. Jaarlijks gaat het dus om net iets meer dan zevenduizend pillen die verstrekt worden via de bijna tienduizend huisartsen. “Dat zou betekenen dat circa 9.800 huisartsen gemiddeld per jaar nog niet één client in het spreekuur zien.”

Op termijn zou verstrekking via de huisarts ook kunnen betekenen dat abortusklinieken inkomsten verliezen en als gevolg daarvan minder instrumentele behandelingen aanbieden. En dat verslechtert de bereikbaarheid van de abortuszorg.

Door: Nationale Zorggids / Johanne Levinsky