Een werknemer die uitvalt door een burn-out moet het doen met een werkloosheids- of arbeidsongeschiktheidsuitkering. Zo’n uitkering is slechts een percentage van het bedrag dat hij of zij eerst verdiende. “Steeds vaker proberen werknemers er meer uit te slepen door de werkgever met terugwerkende kracht aansprakelijk te stellen voor een burn-out”, ziet juridisch dienstverlener DAS.  DAS ontvangt maandelijks zo’n tien verzoeken hiervoor, met name van zorgmedewerkers, brandweerlieden of agenten. Doelgroepen met een verhoogd risico op een burn-out.

Aansprakelijk stellen blijkt lastig

In de praktijk blijkt het echter lastig om een werkgever aansprakelijk te stellen voor iemands burn-out. Lukt het wel, dan is dat vaak omdat er ook seksueel grensoverschrijdend gedrag in het spel was. In andere gevallen is voldoende bewijs nodig om gelijk te krijgen van de rechter en moet een huis- of Arboarts de burn-out medisch hebben vastgesteld. Werknemers die hun werkgever aansprakelijk willen stellen, moeten vooraf een gesprek met een werkgever hebben gehad over hun klachten. Zonder dit gesprek had een werkgever ook nooit kunnen weten dat zijn werknemer ergens last van had.

Burn-out door werklast niet aan te tonen

En dat is nog niet alles. Er dient een direct verband te zijn tussen de arbeidsomstandigheden van de persoon en de burn-out. En dat blijkt nog het lastigst om aan te tonen, vooral op juridisch niveau. Men ziet een burn-out veelal niet als een direct gevolg van te veel werklast. Vaak spelen er ook andere problemen. “Soms zijn ze bijvoorbeeld ook mantelzorger of hebben ze veel zorgvoor het gezin. Daarnaast plannen veel mensen hun weekend helemaal vol. Op die omstandigheden heeft de werkgever geen invloed”, legt Gertjan Beens van de Nederlandse Vereniging voor Arbeids- en Bedrijfsgeneeskunde uit. 

Door: Nationale Zorggids