Artsen gebruiken bij het vaststellen van anorexia vaak de klassieke symptomen, typerend voor vrouwen, zegt sociologe Sarah Lips. Zo wordt bijvoorbeeld gevraagd of een vrouw nog menstrueert of niet. Een ander verschil dat het lastig maakt om een diagnose te stellen bij mannen is het verschil in compensatie wat ze eten. “Mannen gaan vaak overdreven veel sporten, terwijl vrouwen eerder laxeermiddelen gebruiken. Vaak valt dat excessieve sporten minder op, waardoor het lang kan duren voordat artsen aan anorexia denken en er een diagnose komt”, aldus Lips.

Doordat artsen veelal de verkeerde diagnose stellen bij jongens en mannen, krijgen ze vaak de verkeerde medicijnen mee naar huis of krijgen ze niet de juiste behandeling. Echter hoe langer het duurt, hoe gevaarlijker de eetstoornis kan worden. Lips waarschuwt voor de fatale ziekte. Want hoe erger het wordt, hoe groter de kans op permanente schade in het lichaam en uitval van organen.

Ondanks dat de diagnose bij mannen op een andere manier gesteld moet worden dan bij vrouwen, is het ziekteverloop hetzelfde. De angst om aan te komen en de controle hebben over het gewicht speelt een grote rol bij vrouwen én mannen. Lips ziet desondanks één groot verschil en dat is het ‘startgewicht’. Mannen die in de beginfase van anorexia zitten kampen vaak nog met overgewicht, terwijl vrouwen normaal gesproken een normaal gewicht hebben. “Als mannen dan gaan afvallen, valt het minder op omdat ze tot een normaal gewicht zakken. Het duurt dus even voordat je ziet dat ze te veel zijn afgevallen.”

De zoon van Eric van Dooijeweerd heeft anorexia en herkende veel van zijn zoon in Emma die de veelbesproken documentaire ‘Emma wil leven’ maakte. Na de documentaire begon de omgeving e snappen wat de familie doormaakte. Bij zijn zoon Sem begon de eetstoornis toen hij nog een voetballer was. Hij dacht dat hij sneller werd door niet te eten. Inmiddels gaat het beter met de jongen, maar hij wordt goed door zijn vader in de gaten gehouden. 

Door: Redactie Nationale Zorggids