De coronatijd trekt een enorme wissel op de huisartsenzorg. Onderliggend bestaat er al langer een structureel huisartsentekort dat sommige regio’s zelfs in continuïteitsproblemen brengt. Daarbij veranderen de voorkeuren van de nieuwe generaties huisartsen over de beroepsuitoefening en worden steeds meer eisen gesteld aan de medische coördinatie in het kader van vergrijzing. Volgens Amnon Weinberg, specialist ouderengeneeskunde en SCEN bij ZBVO, is de traditionele huisartsenpraktijk in transitie, zeker ook om “ouderenproof” te worden. Dit meldt ANP Expert Support.
Ouderenzorg is anticiperende zorg, dicht bij huis, waarbij het streven is door vroegtijdige interventie de gevolgen van (vaak simultaan voorkomende) ziektebeelden zoveel mogelijk te beperken, legt Weinberg uit. De steeds complexere persoonsgerichte zorg, die multidisciplinair van aard is en arbeidsintensief, vraagt om andere competenties. “De huisarts kan dat niet allemaal alleen en heeft ervaring met praktijkondersteuners om ziektebeelden te managen. Andere niet praktijkgebonden ondersteuning kan worden geboden door wijkverpleegkundigen, casemanagers en sociale hulpverleners.”
“Maar voor de coördinatie van de zorg voor (kwetsbare) ouderen zijn er andere professionals in aantocht. Vooral verpleegkundig specialisten en physician assistants bezitten het beroepsprofiel om de huisarts te ”ontzorgen” en met andere professionals de doelgroep kwetsbare ouderen te begeleiden. Voor de geriatrische expertise maakt de specialist ouderengeneeskunde als “dé ouderenarts buiten het ziekenhuis” deel uit van het team en brengt deskundigheid mee voor doeltreffend en doelmatig multidisciplinair samenwerken.”
Regionale taakherschikking
Alle beroepsgroepen in de medische en verpleegkundige as kampen met capaciteitstekorten. De wederzijdse afhankelijkheid noopt tot beroeps- en domein overstijgend samenwerken, zegt Weinberg. Landelijk behoeft dit beleidssturing zodat regionaal de regie gevoerd kan om met integrale capaciteitsplanning en dus taakherschikking 24/7 acute en chronische zorg te waarborgen. Dat vergt regionale platforms met bestuurders van klassieke en zelfstandige organisaties in de langdurige zorg en ziekenhuizen om samen met huisartsenverenigingen hun professionals te delen, te laten samenwerken en aantrekkelijke banen te creëren.
“Ook voor de specialisten ouderengeneeskunde is taakherschikking cruciaal om hun praktijkvoering over de muren van het verpleeghuis mogelijk te maken. De deelname van de zorgverzekeraars aan deze regionale aanpak is van groot belang omdat creatieve ontschotting van financiering noodzakelijk is om taakherschikking in de ouderenzorg drempelloos te faciliteren.”
Weinberg vervolgt: “Het zou zo mooi zijn als de huisartsenpraktijk een centrum wordt van duurzame maatschappelijke gezondheidszorg, de basis om met inspirerende samenwerking de zorg voor kwetsbare ouderen optimaal te kunnen vormgeven.”
Door: Nationale Zorggids
