Engelenhaar

Zo ook vorig jaar rond de kersttijd toen ik in de open keuken bezig was de afwasmachine in te ruimen. Af en toe wierp ik een blik op mijn bewoners die aan tafel zaten na de broodmaaltijd. Ineens zag ik iets hangen uit de mond van een van mijn bewoners. Ik rende naar de bewoner toe en tot mijn schrik zat mevrouw te kauwen op het engelenhaar uit het kerststukje wat op tafel stond. Mevrouw is bekend met apraxie en afasie en heeft niet meer het onderscheidingsvermogen van wat wel en niet eetbaar is. Zij had kennelijk nog meer trek na de maaltijd en nam wat in haar buurt stond tot zich.

Ik probeerde de donzige pluk te verwijderen maar mevrouw ging in het verzet. Snel heb ik er een collega bij geroepen, maar ook dat mocht niet baten. Het donzige plukje verdween de slokdarm in. En nu?
Er schoot mij van alles door het hoofd, wat als het echt engelenhaar is zoals ik dat nog ken vanuit mijn jeugd. Is dat geen glasvezel en wat doet dat in een spijsverteringssysteem?

Vragen die op dat moment door mijn hoofd schoten. Ik belde met de dienstdoende verpleegkundige en op haar advies met de huisartsenpost. Ook daar wisten ze niet wat ze ermee aan moesten. Dus belde ik met het RIVM. Ik hing aan de lijn terwijl ik mevrouw nauwlettend in de gaten hield. Ook de medewerker van het RIVM wist niet wat hij met deze casus aan moest dus werd ik in de wacht gezet. Mevrouw leek nergens last van te hebben behalve van twee verzorgenden die haar extra observeerden en in haar buurt bleven.

Ondertussen probeerde ik contact te zoeken met een collega van de dagbesteding om erachter zien te komen welk materiaal er was gebruikt. Gelukkig lukte dat en kreeg ik te horen dat het om het synthetische materiaal ging wat in een teddybeer of kussen gestopt wordt als vulling. Deze informatie deelde ik weer met het RIVM en zij konden mij toen geruststellen met het verlossende antwoord dat dit materiaal via de natuurlijke weg, zonder schade aan te richten, het lichaam zou verlaten.

Dit voorval was goed afgelopen, maar aankomende kerst mag er geen engelenhaar in de stukjes en moeten de overige onderdelen extra goed vastgemaakt worden. Aan de nachtdienst en in de rapportage droeg ik de onvoorziene situatie over met het verzoek mevrouw toch nog goed te blijven observeren.
De volgende dienst las ik in de rapportage terug dat mevrouw als een engeltje was wakker geworden. Niet professioneel, maar wat humor en luchtigheid in de zorg is een must!

Professionaliteit en kwaliteit

Voor dit CGI koos ik als mijn grootste ontwikkeling in mijn professionaliteit en kwaliteit voor mijn onderzoek in de hechtingsproblematiek. Dit onderzoek heeft mij zoveel kennis gebracht en inzicht in mezelf, zodat ik mij als professional heel anders ben gaan opstellen en ook mijn grenzen veel beter bewaak om mezelf te beschermen.

Het criteriumgericht interview

Wat waren we allemaal zenuwachtig voor dit eindgesprek, er was zoveel over gepraat en er werd best wel gewichtig over gedaan. We wisten niet goed wat ons te wachten stond, ondanks de begeleiding en lessen die we kregen naar het interview toe.

Uiteindelijk viel het allemaal ontzettend mee en moesten we de genoemde criteria uitweiden in een gesprek en zo nodig nog wat vragen beantwoorden die het voor de assessoren dan compleet zou maken om een beoordeling te kunnen geven.

Ik was zo opgelucht toen het klaar was, al weet ik dat spreken toch wel een kwaliteit is van mij, net als verslagen schrijven, en dat kreeg ik dan ook in de beoordeling terug te horen. Mooie complimenten over mijn inhoudelijk schrijven en spreken. Zo werd het CGI afgerond op een dikke GOED.
En nu was alles dan klaar en is het wachten op de officiële uitslag of ik gediplomeerd ben.
Helaas hoor ik dat pas na de kerstvakantie omdat alles gecheckt moet worden door de examencommissie. Het is tenslotte een serieuze aangelegenheid .

Opleiding tot verpleegkundige

Ondertussen leg ik het volgende plan klaar en meld ik mij aan voor de opleiding; verpleegkundige op maat. Deze opleiding duurt 2 jaar omdat ik vrijstelling krijg door de vooropleiding tot verzorgende IG. Ja, ik ga er stiekem vanuit dat ik geslaagd ben.
Was ik in eerste instantie echt klaar met dat werken en leren, stap ik enkele weken later toch weer in een nieuw avontuur.

De verdieping in het vak zocht ik al vaak op, omdat het mij zo interesseert en omdat ik, gek genoeg, beter en makkelijker leer dan in mijn jeugd. Al de dromen die ik toen had maar mislukten, komen weer op mijn pad en pak ik vol enthousiasme aan. En wat voor rol speelt leeftijd dan nog? Ik heb nog ruim 10 jaar te gaan voor ik met pensioen kan gaan.
Ik ben super gemotiveerd en gedreven om mijn doelen te bereiken, stap voor stap en met veel overgave en plezier.

Door: Nationale Zorggids / Willeke Schilder