Veel zorgstudenten hebben dit probleem: welke bijbaan kies je (voor zover je de keuze hebt) om toch een klein beetje werkervaring op te doen terwijl je er ook nog iets aan verdient? Het gros werkt in het weekend in de zorginstelling waar ze ook stage lopen, maar die mogelijkheid heeft helaas niet iedereen.

 

 

In een groot aantal gemeentes biedt Mantelaar hier de oplossing voor zorgstudenten: een leuke bijbaan die zelden als werken aanvoelt, en een enorme berg werkervaring oplevert. En dat terwijl je er nog een leuk zakcentje op nahoudt ook. Als een soort uitzendbureau bemiddelt Mantelaar tussen (zorg)studenten en mensen die zorg nodig hebben of ontvangen. Die laatste groep is zo breed als maar mogelijk is.

Mooi verhaal, dacht ik zelf. Ik wilde vooral eens zelf kijken hoe dit precies werkt.

 

Vandaag mocht ik dan op bezoek bij Susan, die twee keer in de week bij een dame van 90 langs gaat. De dame is in contact gekomen met Mantelaar toen zij op een revalidatieafdeling lag. Er werd een kennismakingsgesprek gepland, waar haar dochter ook bij aanwezig was. Uiteindelijk werd zij gekoppeld aan Susan, en ook zij hebben eerst met elkaar kennis gemaakt. Dat is ongeveer 3 maanden geleden, en Susan komt nu 2 maal per week langs voor een praatje, wandelingetje of een kleine boodschap. Naast deze dame komt Susan ook één keer in de week bij een gezin met een dochter met een ontwikkelingsachterstand, om dat gezin even te ontlasten. Afhankelijk van je  (zorg)opleiding en affiniteit kun je als student natuurlijk enorm veel kiezen bij welke mensen je komt en hoe jij de uren die je er doorbrengt invult.

 

 

Susan vertelt me dat het nauwelijks als werk aanvoelt. De dame vult daarbij aan dat het nauwelijks als een zorgcontact aanvoelt: Susan komt gewoon gezellig langs, en je raakt makkelijk aan elkaar gehecht. De waardevolle ervaring van het contact met een dame die alles al een paar keer heeft meegemaakt, zal Susan haar leven lang bij zich dragen. Voor Susan is dit contact dan ook bijzonder waardevol: je doet een ervaring op die je eigenlijk als 21-jarige nergens doet. Want waar tref je tegenwoordig zomaar een dame van 90 die in is voor een praatje? Als je er in een supermarkt tegen gaat praten, lopen ze weg en denken ze je dat je niet goed bent. 

 

Anderzijds doet de dame ook een bijzonder waardevolle ervaring op. Er is regelmatig een informeel en warm contact, dat voor haar niet zo makkelijk is om aan te komen. Want als je als oudere dame in een supermarkt tegen een 21-jarige begint te praten, lopen ze weg en denken ze dat je niet goed bent. Haar eigen dochter heeft een gezin bovendien, is ook door haar werk en afstand niet in de gelegenheid om dagelijks langs te komen. Dat beroep wilt de dame ook helemaal niet doen op haar dochter, en zou zich bezwaard voelen om haar dagelijks langs te laten komen. Voor haar dochter is het ook bijzonder fijn dat er 2 keer in de week iemand langs gaat voor een praatje. Een hele geruststelling. Haar dochter kan via een website de bijzonderheden van Susan teruglezen en blijft zo op de hoogte.

 

Het enthousiasme over deze constructie die Mantelaar op poten heeft kunnen zetten vliegt er bij beide partijen vanaf. Zó erg, dat ook ik best wel enthousiast raak tijdens onze ontmoeting. Tijdens mijn studie moest ik het doen met mensen die ophingen zodra ik het woord ‘beleggingshypotheek’ maar noemde. Maar het zou mij best fijn geleken hebben deze bijbaan te hebben tijdens mijn studie.

 

Benieuwd of Mantelaar ook in jouw gemeente beschikbaar is als student of mantelzorger? Neem dan even een kijkje op hun website.

 

---

 

Disclaimer:

Mantelaar heeft een tijdje geleden contact met mij opgenomen met de vraag of ik iets over hun werkwijze zou willen schrijven, dat zij ook voor hun eigen promotie zou mogen gebruiken. Zogezegd zogedaan, et voilá: mijn (korte) ervaring met Mantelaar. Ik heb hier geen vergoeding voor gekregen in welke zin dan ook: ik werk immers in de zorg en mijn vriendin in het voortgezet onderwijs, geld zat.