Thuis of ziekenhuis
Meer dan in andere landen wordt de Nederlandse bevallingscultuur gekenmerkt door een hoog aantal thuisbevallingen die plaatsvinden onder begeleiding van verloskundigen. Het spanningsveld tussen verloskundigen en gynaecologen heeft zijn oorsprong in de jaren negentig, toen de zorg rond de geboorte een meer medisch-technische aangelegenheid werd. Veel verloskundigen zijn niet te spreken over de toenemende medicalisering, terwijl het aantal verwijzingen door verloskundigen naar de tweedelijns zorg in het ziekenhuis wel toeneemt.

Babysterfte
Na de verschijning van het rapport 'Een goed begin' in 2009, waarin geconstateerd wordt dat de babysterfte in Nederland relatief hoog ligt, gaf het Ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport (VWS) opdracht aan het veld om met een oplossing te komen voor dit probleem. Hiervoor is het landelijk College Perinatale Zorg (CPZ) in het leven geroepen, waarin alle partijen in het veld samenwerken die te maken hebben met de zorg rondom de geboorte in Nederland.

De schrijvers van de brief menen dat het de 'hoogste tijd is dat de visie van de zwangere zelf wordt meegenomen in alle overleggen die worden gevoerd'. Volgens hen gaan zowel de KNOV (verloskundigen) als de NVOG (gynaecologen) voorbij aan wat de beste zorg zou zijn voor de zwangere. 'Het primaat moet bij de zwangere liggen, maar het lijkt vooral te gaan over de eigen (financiële en/of organisatorische) belangen.' De impasse waarin de beroepsgroepen zich nog steeds bevinden kan volgens de belangenorganisaties worden opgelost als de zwangeren een centrale plek krijgen in het overleg over samenwerking in de geboortezorg.

© Nationale Zorggids