Schimmels kunnen resistent worden tegen medicatie als ze vaak of langdurig worden gebruikt, of doordat worden blootgesteld aan schimmelbestrijdingsmiddelen uit de landbouw. Deze zogenoemde fungiciden bevatten stoffen die nauw verwant zijn met de antischimmelmedicijn – antimycotica. Hierdoor kunnen mensen resistente schimmelsporen inademen. Maar ook nemen Nederlanders nieuwe resistente schimmels mee uit het buitenland. Volgens de Gezondheidsraad is dit pakket aan problemen vergelijkbaar met de resistentie van bacteriën tegen antibiotica. In Nederland is er echter vrij weinig aandacht voor schimmels. Ook is er geen effectief beleid tegen.

Ernstig verloop van schimmelinfectie

Doordat antischimmelmedicijnen steeds minder goed werken, zijn schimmels lastiger te behandelen. Voor gezonde mensen zijn schimmels vaak niet gevaarlijk, maar wel voor mensen met en verminderde afweer, bijvoorbeeld door kanker of na een orgaantransplantatie. Mensen die voorheen gezond waren maar door een ongeval of ernstige virusinfectie op de intensive care (ic) belanden, lopen ook risico op ernstiger verloop van een schimmelinfectie. De invasieve varianten zijn moeilijk te behandelen en er is slechts een beperkt aan antimycotica. Zelfs schimmels op de huid, nagels of slijmvliezen zijn steeds lastiger te behandelen. En schimmelinfecties zijn nog vaker dodelijk als ze resistent zijn.

Beleid opstellen

De aanpak van antimycoticaresistentie zou volgens de Gezondheidsraad zoveel mogelijk moeten aansluiten bij het beleid rondom antibioticaresistentie. Bestaande programma’s kunnen bijvoorbeeld worden uitgebreid en landbouwlocaties die fungiciden gebruiken moeten worden aangepakt. Er is regelgeving nodig om te voorkomen dat er nieuwe fungiciden op de markt verschijnen. Tot slot adviseert de Gezondheidsraad om verstandig gebruik van antischimmelmiddelen in de zorg te stimuleren.

Door: Nationale Zorggids / Johanne Levinsky