Intimiteit en seksualiteit zijn belangrijke aspecten van het leven, ongeacht leeftijd. Echter, bij mensen met dementie in het verpleeghuis is sprake van een moeilijk bespreekbare thematiek die ook nog eens onderbelicht is vanuit de cliënt bezien. De variatie in ervaringen en behoeftes aan het uiten van liefde, intimiteit en seksualiteit is groot. Er rust nog altijd een taboe op het praten daarover, tussen partners en met zorgverleners. Dat stelt Tineke Roelofs, psycholoog bij zorgorganisatie Schakelring, zo meldt Tilburg University.
De promovenda ging in gesprek met een groep van 17 cliënten en/of hun partner bij drie verschillende zorginstellingen in Noord-Brabant. Ook mensen met dementie kunnen nog tot op hoge leeftijd seksueel actief zijn. Wel nemen de frequentie en intensiteit af door fysieke, psychologische en sociale factoren. Liefde en samenzijn vormen een belangrijke rode draad. Als menen dat nog voluit kunnen beleven, verhoogt dit de kwaliteit van hun leven.
Roelofs doet enkele aanbevelingen ter verbetering van de kwaliteit van leven van cliënt en partner als het gaat om liefde, intimiteit en seksualiteit. Zo wil ze dat intimiteit en seksualiteit niet als geïsoleerde thema’s gezien moeten worden, maar als onderdeel van de hele levens- en liefdesgeschiedenis van een persoon. Ethische kwesties moeten besproken kunnen worden en medewerkers van verpleeghuizen hebben meer kennis nodig over liefde, intimiteit en seksualiteit. Er zou daarnaast onderzocht moeten worden hoe de privacy van de client en partner verbeterd kan worden en omdat medewerkers positiever zijn bij persoonsgerichte zorg is stimulering van deze zorgvorm noodzakelijk.
Een te beschermend zorgparadigma is af te raden als het gaat om gevoelige onderwerpen. Tot slot zouden verpleeghuizen meer ruimte moeten bieden voor een holistisch mensbeeld.
Door: Redactie Nationale Zorggids
