Sinds het maken van een ouderschapsplan bij wet verplicht werd, is het aantal vechtscheidingen toegenomen. Dat stellen scheidingsdeskundigen Ed Spruijt en Inge van der Valk van de Universiteit van Utrecht. Zij onderzochten voor het Wetenschappelijk Onderzoek- en Documentatiecentrum (WODC) de effecten van het ouderschapsplan op kinderen. Dat meldt Trouw.
Sinds 1 maart 2009 geldt de 'Wet bevordering voortgezet ouderschap en zorgvuldige scheiding'. Sindsdien is het verplicht voor scheidende ouders, getrouwd of samenwonend, om afspraken vast te leggen over zorg, omgang en opvoeding van hun kinderen. Dit zogenoemde ouderschapsplan moet worden voorgelegd aan de rechter. In de wet is opgenomen dat elk kind recht heeft op 'gelijkwaardig ouderschap na scheiding'.
Het ouderschapsplan blijkt vooral te zorgen voor meer ruzie rond de scheiding. Sinds de invoering van de wet blijkt het aantal vechtscheidingen met zeker vijftien procent toegenomen. Juist het punt van gelijkwaardig ouderschap blijkt in de praktijk voor problemen te zorgen. Spruijt: 'Mensen gaan op hun strepen staan en willen allebei de helft van de opvoeding op zich nemen, ook al deden ze dat voor de scheiding niet. Voor de kinderen maakt de verdeling niks uit, blijkt uit onderzoek. Wel geldt: hoe meer veranderingen hoe slechter. En vooral: hoe meer ruzie, hoe slechter.'
Jaarlijks zien zo'n zestigduizend kinderen hun ouders scheiden. Een vechtscheiding van de ouders is schadelijk voor het welzijn van kinderen. Chronisch ouderlijk gekissebis leidt bij kinderen niet zelden tot problemen op school en met het aangaan van relaties. Voor ouders die er samen wel uit komen, is de wet niet nodig.
© Nationale Zorggids
Jeugdzorg' geeft graag de schuld bij 'vechtscheiding' aan anderen. Dat werkte Loyaliteitsconflict en Oudervervreemdingssyndroom bij het kind in de hand. Jeugdzorg zou direct moeten doorverwijzen naar een specialist, die uitlegt welke houding naar het kind wat met het kind doet. Jeugdzorg stuurt niet door naar deskundiger!