Transgenders zijn nog steeds niet tevreden met de transgenderzorg in Nederland. Er is vaak een gebrek aan inlevingsvermogen en afspraken worden verzet of zelfs geannuleerd. Veel transgenders vrezen bovendien voor weigering van zorg bij de psycholoog. Dit blijkt uit onderzoek van belangengroep Principle 17 onder 241 mensen. 43 procent van de respondenten heeft negatieve ervaringen in de zorg, zo meldt RTL Nieuws.
Rowan is één van de transgenders die negatieve ervaringen heeft met transgenderzorg. Hij weet sinds vorig jaar dat hij transgender is, maar voordat hij een geslachtsoperatie mag ondergaan moet hij psychologen overtuigen. “De behandelaars van het genderteam gedragen zich als een soort poortwachter van de zorg”, zegt Rowan. Hij is één van de vele transgenders die vreest voor de weigering van toegang tot de zorg. Psychologen moeten beoordelen of ze ‘trans genoeg’ zijn om toegang te krijgen tot het traject van geslachtsverandering.
“Mensen zijn bijvoorbeeld depressief omdat ze niet in het juiste lichaam zitten, maar ze krijgen dan te horen dat ze eerst hun depressie moeten oplossen voordat ze het traject van geslachtsverandering in mogen”, zegt CB Berghouwer, lid van Principle 17. Dit ziet Rowan ook. Toen hij er vorig jaar achter kwam dat hij zich meer man dan vrouw voelde, werd hij door zijn huisarts doorgestuurd naar het VUmc, de grootste aanbieder van transgenderzorg. Hij stond een halfjaar lang op de wachtlijst, het contact met het ziekenhuis verliep stroef en in brieven werd hij als mevrouw aangesproken terwijl hij zich al niet meer zo voelde.
Rowan ging vervolgens naar het transgendercentrum in Assen, waar hij aanvankelijk positiever over was. Totdat hij met de psycholoog in gesprek ging. De psycholoog vond dat Rowans’ situatie niet stabiel genoeg was om te starten met de transitie. Hij moest daarom eerst een halfjaar lang therapie volgen, om de traumatische ervaringen met zijn ouders op te lossen. “En dat terwijl ik daarvoor allang naar een therapeut ben gegaan, en het volledig los staat van mijn genderidentiteit”, aldus Rowan. Hij kwam er niet uit met het centrum in Assen en bestelde daarom zelf hormonen, zodat hij zelf kon starten met de transitie. Inmiddels is er weer contact met Assen en Rowan hoopt binnenkort een operatie te ondergaan. Maar ook hierbij is hij afhankelijk van het genderteam.
Het VUmc laat in een reactie weten zich niet te herkennen in het geschetste beeld. Martin Den Heijer, voorzitter van het Kennis- en Zorgcentrum voor Genderdysforie snapt dat mensen het zorgtraject als betuttelend ervaren, maar dat is volgens hem alleen maar om er zeker van te zijn dat mensen geen spijt krijgen van hun beslissing.
Door: Redactie Nationale Zorggids
