Bartels benadrukt dat de 'menselijke geluksgenen' niet ontdekt zijn. Maar de uitkomsten suggereren wel dat er duizenden of miljoenen genetische locaties in het menselijk lichaam zijn die bij het geluksgevoel horen. Deze gevonden genen verklaren alleen de verschillen tussen mensen, maar niet of ze een gelukkig leven leiden of niet. Om dat te bepalen zijn veel meer omstandigheden relevant.

In de studie werden moderne technieken gebruikt waarbij naar de samenhang tussen het DNA van de bijna 300.000 mensen en hun geluksgevoelens werd gekeken. Middels vragenlijsten werd het geluksgevoel gemeten, dit betekent dat de uitkomsten hiervan subjectief zijn. Iedere gevonden plek is niet bepalend voor de verschillen in levensgeluk, dat gaat slechts op voor tienden van procenten. De genen voor harde erfelijke eigenschappen als lichaamslengte of zwaarlijvigheid zijn zeker tienmaal sterker. “Het onderzoek naar geluk kan ook nieuwe inzichten verschaffen naar een van de meest dringende medische vraagstukken van dit moment en de toekomst, depressies”, zegt Bartels.

Veel collega's in de klinische wereld die niet bij het onderzoek waren betrokken zijn nog niet overtuigd van de resultaten. Emotie-psycholoog Ad Vingerhoets is van mening dat het een interessante studie is, maar vindt de gevonden geneffecten erg klein. Psychiater Damiaan Denys van het Academisch Medisch Centrum (AMC) noemt de studie simplistisch. Met name omdat het woord geluk op het randje van wetenschappelijk is. Hij vindt geluksgevoel veel meer dan alleen een score op een standaard vragenlijst. 

©Nationale Zorggids