De jongeren onder haar hoede zouden eerst allemaal thuis zitten, blowen en ongezond eten. Met haar aanpak heeft ze twaalf jongeren met een lvb aan het werk gekregen en nog belangrijker: aan het werk gehouden. Lai stelt dat de doelgroep vaak niet goed begrepen wordt door het UWV en zorgverleners het niet als hun taak zien om de jongeren aan een baan te helpen. Terwijl een echte baan met echt loon juist heel goed is voor hun zelfvertrouwen en zelfwaarde. “Ik wilde iets doen. Als je goed voor iemand wil zorgen, dan moet je zorgen voor werk.”

IQ lager dan 85

De structuur, omgang met collega’s en ritme pakt goed uit voor de jongeren waar zij voor zorgt. Zo goed dat haar werkgever haar veel vrijheden geeft om haar unieke aanpak uit te voeren. Zo neemt ze de jongere zelf mee naar het uitzendbureau en er wordt begeleiding geboden om diezelfde jongere ook op de werkvloer te ondersteunen. Een licht verstandelijke beperking houdt in dat iemand een IQ van 85 over lager heeft. Ook komen zij veelal uit problematische gezinnen en hebben ze een gebrekkig sociaal aanpassingsvermogen. Ze kunnen de begeleiding op hun werk daarom goed gebruiken.

Mbo-opleiding voor geld

Bijkomend probleem van de jongeren is dat ze van hun 18e tot hun 21e geen recht hebben op een Wajong-uitkering. Alleen bijstand is hun gegeven, een bedrag van netto 300 euro per maand. Daarom schrijven steeds meer jongeren met een lvb zich in voor een mbo-opleiding, omdat ze dan studiefinanciering en een ov-kaart krijgen. Lai vindt dat de jongeren ook hier begeleid moeten worden, ook al zijn ze voor de wet volwassen. “Als iemand een maand niet komt en we horen het dan pas, dan is het niet meer op te lossen.”

Door: Nationale Zorggids