Arbeidsgehandicapten aan het werk krijgen in gewone banen, dat is het idee van de Participatiewet. Echter, niet alleen zijn de verschillen tussen de arbeidsgehandicapten groot, en dus de één veel moeilijker plaatsbaar dan de ander, maar ook is nog onduidelijk waar de duizenden banen vandaan zouden moeten komen. 

 

'Er komen extra banen, maar het wondermiddel hebben we nog niet gevonden', zegt Jannes van der Velde van werkgeversorganisatie AWVN. Tussen nu en 2026 willen de overheid en werkgevers 125 duizend 'garantiebanen' creëren om de arbeidsgehandicapten aan het werk te krijgen, dat is afgesproken. Aldus Andrée van Es, wethouder Werk en Inkomen in Amsterdam, zijn "de eerste banen het probleem niet." Maar daarna wordt het lastiger. 

 

Ook is nog niet bekend welke jonggehandicapten straks een garantiebaan krijgen. Maar volgens Van Es zouden 80 duizend wajongers geen uitkering meer krijgen als de nieuwe wetgeving op het huidige bestand toegepast zou worden. Een deel van deze groep dreigt thuis te komen te zitten zonder een inkomen en zonder een gemeente die naar hen omkijkt. "Een onvermijdelijk effect van de Participatiewet," noemt Van Es dit. 

 

Daarbij geldt, aldus een woordvoerder van het UWV,  “wie minder mankeert, heeft een voorsprong”. De moeilijk te plaatsen arbeidsgehandicapten dreigen dus de dupe te worden. 

 

Een andere probleem, aldus Jannes van der Velde, is dat “altijd is gekeken naar wat mensen niet kunnen. We moeten nu weten waartoe ze wél in staat zijn.” De werkgevers hebben het wondermiddel nog niet gevonden, en de Vereniging van Nederlandse Gemeenten ook niet. 

 

© Nationale Zorggids