Iedereen wil meer bestaanszekerheid voor ‘de onderkant’. Maar mensen met een beperking of chronische ziekte worden daar volgens Ieder(in)-adviseur Thomas Ronnes bij vergeten. De voorgestelde maatregelen in onder meer verkiezingsprogramma’s en de Miljoenennota suggereren dat de bestaanszekerheid een one size fits all-benadering nodig heeft, zoals het verhogen van het minimumloon en de toeslagen, maar deze maatregelen zijn onvoldoende om de specifieke situatie van mensen met een beperking of chronische ziekte te verbeteren. Dit meldt Ieder(in).
Ieder(in) stelt dat mensen met een beperking of chronische ziekte in de verkiezingsprogramma’s van politieke partijen continu vergeten worden, terwijl juist zij hard geraakt worden in hun bestaanszekerheid.
Volgens het VN-verdrag Handicap moeten mensen met een beperking volwaardig kunnen meedoen aan de maatschappij. Maar in de praktijk houden zij vaak niet genoeg geld over voor een normaal leven. Ze komen niet rond van een minimuminkomen en belemmerende regelgeving zorgt ervoor dat ze niet kunnen samenwonen. Ouders van kinderen met een beperking moeten hun baan opzeggen om voor hun kind te zorgen.
Maatwerk
Ronnes pleit bij bestaanszekerheid voor mensen met een beperking voor maatwerk. Daarbij is het zaak dat politici niet alleen kijken maar ook heel goed luisteren naar wat de doelgroep nodig heeft, zoals een fatsoenlijk inkomen buiten de beklemmende Participatiewet, preventie van financiële problemen bij naasten door hen te compenseren met een inkomen én door de extra zorgkosten weg te nemen. Dit zijn bijvoorbeeld de eigen bijdrage in de Wet langdurige zorg, extra medicijnkosten, niet-vergoede hulpmiddelen en het eigen risico dat ieder jaar volledig verbruikt wordt.
“Om mensen met een beperking of chronische ziekte echt zekerheid van bestaan te bieden, moet de politiek verder gaan dan generieke maatregelen nemen. Volwaardig meedoen is een mensenrecht. Gun deze mensen een maatpak waarin ze vrij kunnen bewegen”, aldus Ronnes.
Door: Nationale Zorggids
