Wanneer ernstig zieke kinderen heel erg lijden en er geen mogelijkheden zijn om dat lijden te verlichten, moeten artsen de mogelijkheid hebben om een einde te maken aan hun leven. Dat zegt de Groningse kinderarts Eduard Verhagen in de zaterdaguitzending van het programma Nieuwsuur.
In de wet staat dat euthanasie alleen mogelijk is bij wilsbekwame volwassenen. Ook ernstig zieke kinderen vanaf 12 jaar kunnen in overleg met hun ouders een einde aan hun leven laten maken. Verder kunnen artsen in ernstige gevallen besluiten om het leven van kinderen tot 1 jaar te beëindigen. Voor kinderen tussen 1 en 12 jaar is euthanasie niet mogelijk. Verhagen noemt het merkwaardig dat er voor deze groep geen regeling is. Hij vindt dat artsen en ouders samen ook een beslissing moeten kunnen nemen over het leven van die kinderen. 'Het gaat om kinderen die ondraaglijk lijden en in de loop van hun leven alle vermogens die ze hadden, verliezen en uiteindelijk overlijden. Voor die kinderen moet het mogelijk zijn om hun leven actief te beëindigen, zoals dat nu al mogelijk is voor pasgeborenen.'
Kinderarts Verhagen van het UMCG was in 2005 nauw betrokken bij het opstellen van het Groningen-protocol, dat sindsdien door justitie en de politiek als richtlijn wordt aanvaard. Sindsdien is het mogelijk voor artsen om het leven van kinderen tot 1 jaar te beëindigen, mits ze aan een groot aantal voorwaarden voldoen. Volgens Verhagen is het niet meer dan logisch om de leeftijdsgrens te verhogen en het Groningen-protocol te laten gelden voor alle kinderen. De kinderarts verwacht dat de meeste collega's met zijn voorstel zullen instemmen, al zijn er ook artsen die vrezen dat de discussie zal lijden tot een 'glijdende schaal'.
Arts voor verstandelijk gehandicapten Marijke Tonino is kritisch over het ophogen van de leeftijdsgrens. 'Op het moment dat er in de kindergeneeskunde mogelijkheden zijn om actieve levensbeëindiging te doen voor een groep tussen de 1 en 12 jaar, dan kijk je naar een groep die niet zelf kan beslissen. Dan moet je je realiseren dat onze patiënten de volgende groep gaat worden, waar de vraag ook gesteld kan worden. Want ook bij ouders van verstandelijk gehandicapten leeft die vraag. En je kan erop wachten dat de discussie dan ook gestart wordt onder de familie van wilsonbekwame demente bejaarden.'
© Nationale Zorggids
