Het RIVM gebruikt in dit onderzoek de gemiddelde geluidbelasting over het jaar (in decibellen). Het Nederlands lucht- en ruimtevaartcentrum berekent deze geluidsbelasting voor duizenden punten rondom de luchthavens. Die decibellen vergelijkt het RIVM met de hinder die mensen zelf aangeven te ervaren. De uitkomst van deze vergelijking geeft bij een bepaald geluidniveau aan hoeveel hinder omwonenden hebben. Dit wordt blootstelling-response relatie genoemd. In 2002 is alleen voor Schiphol onderzocht hoeveel geluidshinder omwonenden hadden.

Ditzelfde onderzoek is nu herhaald met nieuwe gegevens uit 2020. Ook is het onderzoek uitgebreid naar 14 luchthavens: Schiphol, Groningen, Rotterdam, Lelystad, Eindhoven en Maastricht en 8 militaire luchthavens. Uit het onderzoek blijkt dat voor bijna alle luchthavens de ervaren hinder groter is dan op basis van de blootstelling-respons relatie uit 2002 voor Schiphol mocht worden verwacht. Ook blijkt dat de ervaren geluidshinder bij hetzelfde geluidsniveau per vliegveld verschilt.

Oorzaak verschillen tussen luchthavens niet onderzocht

Waarom de ervaren geluidshinder per vliegveld verschilt, kon het RIVM door de opzet van het onderzoek niet onderzoeken. Het RIVM gebruikt voor dit onderzoek namelijk gegevens uit de GGD Gezondheidsmonitor 2020. Dit onderzoek onder de bevolking vraagt alleen naar de mate van hinder en slaapverstoring door vliegtuiggeluid. Niet naar omstandigheden die hierop van invloed kunnen zijn, zoals de houding van mensen ten opzichte van de luchthaven en de persoonlijke gevoeligheid voor geluid.

Ook de corona-epidemie kan van invloed zijn op de ervaren hinder. Volgens de GGD-monitor was er meer ernstige hinder in 2020 dan in 2016, maar werd er juist minder gevlogen. Dat kan komen doordat mensen meer zijn gaan thuiswerken, dus vaker vliegtuiggeluid horen.  

Door: Nationale Zorggids