Burgemeesters gaven vorig jaar 1.416 keer een inbewaringstelling af waarmee een patiënt in hun gemeente in een spoedsituatie verplicht werd opgenomen op basis van de nieuwe Wet zorg en Dwang (Wzd). Daarnaast gaven burgemeesters 9.421 keer toestemming voor verplichte zorg aan een patiënt omdat in een crisissituatie snel ingegrepen moest worden. Die crisismaatregelen werden genomen op basis van de Wet verplichte geestelijke gezondheidszorg (Wvggz). Dit meldt de Inspectie Gezondheidszorg en jeugd (IGJ).
Sinds januari 2020 gelden er twee nieuwe wetten over onvrijwillige zorg: de Wzd en Wvggz. Het doel van de wetten is zo min mogelijk dwang in de zorg toe te passen. En waar het toch nodig is, moet het zo zorgvuldig mogelijk gebeuren. De rechten van patiënten en cliënten zijn sterker geworden, stelt de IGJ.
Klachten en meldingen
Klachtencommissies hebben 608 klachten over dwang in de zorg behandeld. De meeste gingen over het toepassen van dwangmedicatie (44 procent). Daarnaast gingen ze over het beperken van bewegingsvrijheid en insluiting (samen 17 procent). De 608 klachten waren gebaseerd op 955 gronden. De commissies hebben bijna driekwart daarvan ongegrond verklaard, en bijna een kwart geheel of gedeeltelijk gegrond. In 39 zaken kreeg de klager een schadevergoeding
Van zorgverleners, vertrouwenspersonen en gemeenten kreeg de inspectie 68 meldingen over dwang in de zorg waar het in de ogen van de melder niet goed was gegaan. In 23 zaken ging zo’n melding over het probleem dat er geen opnameplek was, terwijl de client wel een opname nodig had.
Door: Nationale Zorggids
