De Wet zorg en dwang (Wzd) wordt in 2020 ingevoerd. Het eerste jaar is een overgangsjaar, heeft minister De Jonge van VWS aangekondigd. Wat dat betekent, heeft de minister vastgelegd in een zogenaamde roadmap. Illya Soffer, directeur van Ieder(in), is daar positief over en vindt dat het toezicht op de wet goed is opgebouwd en dat er voldoende ruimte is in het overgangsjaar om dat goed te doen. De maatregelen die De Jonge heeft ingesteld ter ondersteuning van de invoering, helpen zorgen weg te nemen. Dit meldt Ieder(in).
In de zorg is het soms nodig dat er dwang wordt gebruikt: bijvoorbeeld als iemand een gevaar vormt voor zichzelf of zijn omgeving en geïsoleerd wordt of als iemand medicatie nodig heeft, maar weigert. Sinds 20 jaar is dwang geregeld in de Wet BOPZ (bijzondere opnemingen in psychiatrische ziekenhuizen). Deze wet is verouderd en gaat uit van de beperking van vrijheden van mensen. Daarom is de Wet Zorg en Dwang in het leven geroepen. In deze wet staat juist de vrijheid van mensen centraal. Het gaat uit van het principe van ’geen dwang, tenzij’.
Dwang wordt een laatste redmiddel. Dit dwingt organisaties om alternatieven voor dwang te overwegen. De cliënt krijgt daarmee een stevigere positie en meer regie’, zo stelt Soffer in een interview met Zorgvisie. Waar er in april zeven brancheorganisaties waren die voor uitstel van de wet waren, zijn Soffers Ieder(in) en zeven andere clienten- en patientenorganisaties dat niet. Door met de Wzd aan de slag te gaan, wordt in de praktijk duidelijk hoe het eraan toe gaat. De verwachting is dat er juist dan meer aandacht is voor betere onvrijwillige zorg thuis.
Door: Nationale Zorggids
