Een bepaalde soort medicatie, een ontregeld immuunsysteem en een verstoring van de signaaloverdracht in de hersenen dragen bij aan het ontstaan van een delirium. Dat heeft dr. Angelique Egberts ontdekt tijdens de studie waarop ze vorige week is gepromoveerd, zo meldt het Erasmus MC voorafgaand aan Wereld Delirium Dag op woensdag 14 maart.
Eén op de drie ouderen die zijn opgenomen in het ziekenhuis, krijgt te maken met een delirium. Een delirium (of delier) is een acute staat van verwardheid die grote gevolgen heeft voor het herstel van de oudere ziekenhuispatiënt. Een delirium ontstaat vaak bij patiënten die een infectie hebben en bij patiënten die onder narcose zijn geweest.
Een delier leidt vaak tot een langer verblijf in het ziekenhuis, veroorzaakt een grotere kans op het ontwikkelen van dementie en geeft een groter risico op voortijdig overlijden. Bovendien blijken deze patiënten zichzelf minder goed te kunnen redden na hun opname. Een kwart van de patiënten die een delier hebben doorgemaakt, overlijdt binnen een jaar na het delier.
De gevolgen zijn dus ernstig, maar over de ontstaanswijze van een delirium was nog weinig bekend. Daar moest verandering in komen, vond Angelique Egberts. Ze onderzocht het bloed van 86 oudere patiënten die op de afdeling Geriatrie van het Erasmus MC waren opgenomen. De helft van de onderzochte patiënten had een delirium doorgemaakt, de andere helft niet.
In het bloed van de delirium-patiënten vond ze verschillende stofjes –waaronder een verhoogd aantal witte bloedcellen- die erop wezen dat het immuunsysteem uit balans was. Ook vond ze bij hen verlaagde hoeveelheden van stoffen die zijn betrokken bij een adequate signaaloverdracht in de hersenen. Een ontregeld immuunsysteem en verstoorde signaaloverdracht in de hersenen lijken dus een belangrijke bijdrage te leveren aan het ontstaan van een delirium. Egberts ontdekte na bestudering van 905 patiëntendossiers ook een relatie tussen het ontstaan van een delirium en het gebruik van medicijnen die op de Anticholinergic Risk Scale (ARS) staan. Dat is een lijst van zogeheten anticholinerge medicijnen. Deze medicijnen blokkeren bepaalde moleculaire processen in het lichaam waardoor bijvoorbeeld depressies en incontinentie worden bestreden.
Verder onderzoek moet uitwijzen of een delirium uitblijft als patiënten deze medicijnen niet slikken tijdens hun ziekenhuisopname. “Ook is het van belang dat artsen en patiënten zich meer bewust worden van de nadelige gevolgen van een delier. Hoe langer een delirium duurt, hoe ernstiger de gevolgen zijn.”
Door: Redactie Nationale Zorggids
