Als spieren niet gebruikt worden, slinken ze. Niet alleen de arm- en beenspieren worden kleiner als ze inactief zijn, ook de ademhalingsspieren doen dat. Het doel van beademing op de intensive care (IC) is dat een patiënt op een gegeven moment weer zelf gaat ademen. Artsen halen dan het buisje uit de keel, waarna de patiënt het weer zelf moet doen. Maar bij ongeveer 20 procent van de patiënten lukt dat niet. “Dan brengen we ze weer in slaap en plaatsen we opnieuw een beademingsbuisje”, legt afdelingshoofd IC Leo Heunks van het Radboudumc uit. Uit onderzoek blijkt dat het zelfstandig ademen vooral niet lukt doordat patiënten niet krachtig genoeg kunnen uitademen en hoesten, waardoor de longen vollopen met slijm en spuug. Dit leidt tot een nieuw beademingsproces. “Verzwakte ademhalingsspieren lijken dus het probleem”, concludeert het Radboudumc.

Spierkracht blijft dankzij apparaatje intact

De spieren van het middenrif helpen iemand inademen en de buikwandspieren met uitademen. In de Verenigde Staten is er een apparaatje dat de verzwakking van de buikwandspieren tegengaat. “Daarmee zijn de ademspieren van patiënten die worden beademd op de IC in theorie vrij eenvoudig elektrisch te stimuleren.” Een patiënt krijgt dan een plakkertje op de buik waarmee twee keer per dag 30 minuten lang ademhalingsoefeningen worden gedaan. “Zo regel je fitness voor de ademspieren en hoop je dat de spiermassa en spierkracht daardoor zo goed mogelijk intact blijven.” Uit een test onder twintig IC-patiënten in Nederland blijkt dat er inderdaad bijna geen spiermassa verloren gaat dankzij het apparaatje. Heunks noemt de resultaten hoopvol, maar uit verder onderzoek onder 300 patiënten moet nog blijken of ze beademingsfitness er inderdaad voor zorgt dat patiënten minder vaak opnieuw beademd hoeven te worden én natuurlijk eerder van de beademing af kunnen.

Door: Nationale Zorggids