In de speciale uitgave betogen de experts dat de impact van traumatisch hersenletsel kan worden verkleind door betere preventiemaatregelen en eenduidige behandelrichtlijnen gebaseerd op gedegen wetenschappelijk onderzoek. Maar die ontbreken momenteel. “Eigenlijk weten we te weinig over traumatisch hersenletsel”, legt LUMC-hoogleraar Neurochirurgie Wilco Peul uit. “Neem bijvoorbeeld een patiënt met een hersenbloeding door letsel. Daarvan weten we niet of het het beste is om meteen te opereren of intensief op de intensive care te behandelen met medicatie. Elk ziekenhuis en land doet dat nu op zijn eigen manier, maar er is geen wetenschappelijke onderbouwing voor wat de beste aanpak is.”

Momenteel doet een internationaal team onder de noemer Center-TBI hier onderzoek naar, maar dit is niet de enige vraag die nog beantwoord moet worden. “Het onderzoek naar traumatisch hersenletsel is te versnipperd”, aldus Peul. Zo is onbekend hoe het patiënten verloopt na hun behandeling, hoe voorspeld kan worden welke patiënten een gunstig of minder gunstige prognose hebben, hoe hersenletsel op cel- en dna-niveau werkt en welke gevolgen het heeft voor dagelijks functioneren van patiënten op de lange termijn.

De antwoorden op deze vragen zijn belangrijk, want ongeveer de helft van de wereldbevolking zal in zijn of haar leven in aanraking komen met naasten die traumatisch hersenletsel oplopen of zelf slachtoffer worden. Voor mensen onder de veertig is het zelfs de belangrijkste doodsoorzaak. “Maar ook als patiënten het wel overleven, is hun leven en dat van hun omgeving vaak drastisch veranderd”, aldus Peul.

Door: Redactie Nationale Zorggids