Zo varieerde het gebruik van een ruggenprik van 12 tot 38 procent tussen provincies voor vrouwen die van hun eerste kind bevielen en van 5 tot 14 procent voor vrouwen bij een volgende bevalling, op basis van de provincie waar een vrouw woont. Opvallend was ook dat in provincies waar een ruggenprik minder vaak werd gebruikt, er vaker voor andere vormen van pijnbestrijding zoals remifentanil of pethidine werd gekozen.

Hoe vaak een kinderarts betrokken was direct na de bevalling, varieerde tussen provincies van 37 tot 60 procent voor vrouwen die van hun eerste kind bevielen en van 26 tot 43 procent voor vrouwen bij een volgende bevalling. Ook bleken er voor het stimuleren van de weeën nog opmerkelijke regionale verschillen te zijn. Zo werd in één provincie bij 34 procent van de vrouwen die voor de eerste keer bevielen de weeën gestimuleerd, terwijl het in een andere provincie 48 procent was. Terwijl in de regio's waar dit vaker werd gedaan, er ook meer vrouwen waren die veel bloed verloren bij de bevalling.

Anna Seijmonsbergen: "Dat het gebruik van sommige interventies bij een bevalling zo sterk verschilt per regio is een onwenselijke situatie. Het kan voor een deel liggen aan verschillen in wensen van vrouwen, maar de grootte van de spreiding wijst erop dat zorgverleners ook een grote invloed hierop hebben. Het is belangrijk dat zorgverleners en beleidsmakers kritisch kijken naar het gebruik van deze interventies en dat er meer consensus komt in het hele land. Als in sommige regio's teveel en in andere te weinig interventies plaatsvinden, zou dat kunnen leiden tot extra risico's voor moeder en kind. En als er te snel wordt ingegrepen bij een bevalling, worden er ook onnodig kosten gemaakt."

Door: Redactie Nationale Zorggids