In vergelijking met andere landen zijn Nederlandse werkgevers karig met het verschaffen van vaderschapsverlofdagen bovenop de wettelijke norm. Slechts 24 procent geeft meer verlofdagen (gemiddeld 3) dan het wettelijk voorgeschreven minimum. Zwitserland voert met 82 procent de boventoon: daar krijgen vaders gemiddeld vijf dagen extra. België is met 6 procent een van de hekkensluiters.

In Nederland krijgen mannen gemiddeld twee vaderschapsverlofdagen. Vrouwen krijgen gemiddeld 78 dagen zwangerschapsverlof. 27 procent van de Nederlandse bedrijven verschaft alleen vaderschapsverlof aan de biologische vader, terwijl 60 procent dat doet voor de meest brede definitie van vader: de biologische vader of secundaire verzorger, ongeacht geslacht. Wereldwijd verschaft gemiddeld 54 procent van de bedrijven enkel de biologische vader verlofdagen.

Bartjan Willenborg van Mercer: "Het feit dat slechts 18 procent van de bedrijven nadenkt over het verhogen van het vaderschapsverlof kan te maken hebben met het feit dat vanaf 1 juli 2017 sowieso het aantal vaderschapsdagen al verhoogd wordt naar 5. Maar de discussie blijft ondanks deze wetswijziging interessant en de vraag is of vaders en moeders gezamenlijk een vast aantal verlofdagen mogen opnemen die zij naar eigen inzicht kunnen verdelen."

Op het gebied van vaderschaps- en zwangerschapsverlof behandelt het Nederlandse bedrijfsleven homoseksuele ouders met geadopteerde kinderen volledig hetzelfde als heteroseksuele ouders met geadopteerde kinderen. Dit geldt ook voor bedrijven in Denemarken, Duitsland en Zweden. In Nederland krijgen ouders met geadopteerde kinderen 15 procent meer verlofdagen dan het wettelijk voorgeschreven minimum. Dat komt neer op gemiddeld 23 dagen voor de eerste verzorger en 22 dagen voor de tweede verzorger.

Door: Redactie Nationale Zorggids