Een vrouw mag niet enkel een IVF-behandeling geweigerd worden omdat ze geen partner heeft. Dit staat in de richtlijn van de Nederlandse Vereniging voor Obstetrie en Gynaecologie. Toch krijgen alleenstaande wensmoeders in de helft van de ziekenhuizen geen vruchtbaarheidsbehandeling. De ziekenhuizen zouden vaak praktische redenen aandragen voor de weigering, maar volgens Opzij is dit niet voor elk ziekenhuis de echte reden. 

 

Volgens hoogleraar Frank Broekmans van het UMC Utrecht is een van de redenen voor de weigering dat een eenoudersituatie niet in het belang is van het kind. Ook Rien Crooij, directeur van Medisch Centrum Kinderwens, ziet dit. "Sommigen vinden het alleenstaand ouderschap niet de juiste keuze". Er is echter geen wetenschappelijk bewijs dat kinderen van een alleenstaande ouder het slechter doen. Toch is het geen discriminatie, aldus Broekmans. "Als er landelijk maar genoeg aanbod is voor alleenstaanden. Het is geen medisch noodzakelijke zorg."

 

Desondanks worden alleenstaande moeders anders behandeld door ziekenhuizen dan koppels, aldus Bart Fauser, hoogleraar gynaecologie bij UMC Utrecht. Meer ziekenhuizen screenen de alleenstaande moeders. Daarbij wordt door een maatschappelijk werker nagegaan of de wensmoeder stabiel is, zowel op psychosociaal als economisch vlak. Ook wordt er gekeken of de vrouw een netwerk heeft waar ze op kan steunen. Volgens Frans Broekmans komt 20 procent van de wensmoeders niet door deze screening heen. "Doorgaans zijn dat vrouwen in een zwakke situatie, die het krijgen van een kind te veel zien als oplossing voor de levensmoeite die zij ervaren."