In Nederland groeien 378.000 kinderen op in armoede, dat is één op de negen (bron: SCP). En dit aantal neemt niet af. Kinderombudsvrouw Margrite Kalverboer pleit in haar verschenen rapport ‘Alle kinderen kansrijk’ voor maatwerk in het aanpakken van armoede.
Ze wil naast de huidige publieke armoedevoorzieningen dat gemeenten gaan kijken wat elk arm gezin afzonderlijk nodig heeft. In onderbedeelde gezinnen spelen namelijk vaak meerdere problemen tegelijkertijd: scheidingen, ziektes, baanverlies, stress, schulden, een onveilige buurt, het verlies van een sociaal netwerk. Deze problemen versterken elkaar én de armoede. Bovendien zijn ze te ingewikkeld om opgelost te worden met algemene voorzieningen.
Dat ziet de Raad voor de Kinderbescherming ook. In 2012 tot 2016 speelt in ruim 40 procent van de meldingen die bij de Raad voor de Kinderbescherming (RvdK) binnenkomen omtrent ernstige zorgen over de situatie van een kind de financiële problematiek van de opvoeders een rol. Deze vorm van armoede is naast psychische problematiek en verslavingsproblematiek een van de grootste risicofactoren voor kindermishandeling.
In het regeerakkoord van 2017 heeft het kabinet extra middelen toegezegd voor het voorkomen van schulden en de bestrijding van armoede, in het bijzonder onder kinderen. Deze middelen moeten goed besteed worden. We moeten niet alleen kijken naar de symptomen, maar ook naar de in stand houdende factoren. Acties en projecten moeten op de lange termijn schulden en armoede tegengaan en idealiter gelden voor het hele land.
Door: Redactie Nationale Zorggids
