Afhankelijk van hoe de media een bericht over suïcide vertellen, kunnen ze zelfdoding aanmoedigen of juist ontmoedigen. Dit blijkt uit Canadees onderzoek naar mediaberichten over suïcide en de relatie met de zelfmoordcijfers in Toronto. Dat meldt Trouw.
De Wereldgezondheidsorganisatie heeft liever niet dat je het woord zelfmoord in de kop van een artikel gebruikt. Van de 6.400 artikelen hierover in vier jaar tijd, bevatte 25 procent dat woord wel. Journalisten zouden er volgens de WHO ook goed aan doen om geen zelfdodingsmethodes te vermelden, iets wat Canadese journalisten in 50 procent van de tijd wel deden.
Volgens de onderzoekers hangt het ervan af of een suïcidemethode aanmoedigend werkt of niet. Het blijkt dat de ene methode interessanter is dan de ander. Het kan dus zijn dat een niet-uitnodigende methode suïcide juist kan afwenden.
Zodra een artikel over een rolmodel - vaak een bekend persoon - gaat, dan voelen mensen zich aangemoedigd om ook suïcide te plegen. Aan de andere kant blijkt juist dat mensen die een bericht lezen over een beroemdheid die een einde aan zijn leven maakte, op zoek gaan naar hulp.
Wat ontmoedigend werkt is negatieve karaktertrekken van een overleden beroemdheid benoemen. Maar ook hier is nuance op zijn plaats. Praat de media over ‘hij had geen andere keuze dan zijn leven te beëindigen’, dan moedigt dat aan. Schrijven journalisten over andere opties of over nabestaanden, dan voelen anderen zich minder bereid om een einde aan hun leven te maken.
De conclusie blijft dat media een negatieve invloed hebben op de beeldvorming van zelfdoding. Als het aan de onderzoekers ligt, zijn media zich meer bewust van hun invloed en passen ze hun artikelen daarop aan door de juiste woorden te gebruiken.
Door: Redactie Nationale Zorggids
