Volgens de Wmo 2015 is het ondersteunen van mantelzorgers een taak van de gemeenten. Deze moeten in de gaten houden hoe de positie van de informele verzorgers in de maatschappij is, en voorkomen dat mantelzorgers kopje onder gaan. Hiervoor kunnen de gemeenten mantelzorgers een vergoeding toekennen. Het regelen van betere ondersteuning is echter niet per se het leveren van onwijs veel extra geld, vindt Linda Stomphorst, beleidsadviseur Zorg & Welzijn bij de gemeente Apeldoorn. “Het gaat niet uitsluitend om regelingen, het gaat om een cultuur, een klimaat waarin mantelzorg bespreekbaar is.”

 

Mantelzorgondersteuning wordt door de meeste gemeenten uitbesteed aan vrijwilligers- en mantelzorgorganisaties. Maar ook worden in toenemende mate andere instellingen uit de lokale samenleving en de maatschappij betrokken. Erny Reuling, beleidsambtenaar Wmo en ondersteuning van de gemeente Rheden vindt de Wmo een verbetering, “want er werd voorheen teveel vanuit zorg en in doelgroepen gedacht. Professionals moeten zich voegen naar de behoeften van burgers, niet andersom.” Nu het accent op civil society, oftewel de burgers, ligt wordt er geredeneerd vanuit de familie, de eigen leefwereld, het buurthuis of de club, aldus Reurlings. 

 

Volgens Ursela van Dijk van adviesbureau Spectrum hebben gemeenten echter te veel het idee dat ze alle mantelzorgers moeten bereiken, terwijl dit niet nodig is. Met de meesten gaat het namelijk goed, aldus Van Dijk. Daarnaast is het voor gemeenten onmogelijk om alle mantelzorgers te bereiken. Waar het om zou moeten gaan, vindt zij, is dat andere partijen alert gemaakt worden op het onderwerp mantelzorg. Partijen zoals professionals en vrijwilligers.