Dit blijkt uit een onderzoek van de Vrije Universiteit en het VU medisch centrum. Volgens hoogleraar Informele Zorg Marjolein Broese van Groenou hebben thuiszorgmedewerkers nauwelijks contact met mantelzorgers, zeker wanneer die niet inwonen bij de zorgontvanger. Het lijkt vooral afhankelijk van de situatie van de mantelzorger of er overleg is met thuiszorgmedewerkers. Broese van Groenou: 'Vooral inwonende mantelzorgers die veel uren zorgen voor hun kwetsbare partner of ouder, overleggen met de thuiszorgmedewerkers. De uitwonende kinderen, familie, vrienden, buren of vrijwilligers zijn vaak niet in beeld bij de thuiszorg, maar juist zij zullen in de nabije toekomst een groter aandeel in de langdurige zorg moeten leveren.'

Bij inwonende mantelzorgers bestaat er wel behoefte aan advies en ondersteuning van thuiszorgmedewerkers. Uitwonende kinderen en andere familieleden willen graag meepraten over de zorg voor de oudere en op de hoogte worden gehouden als de zorgsituatie van hun naaste verandert. Voor thuiszorgmedewerkers is dit nog geen vanzelfsprekendheid. Uit het onderzoeksrapport blijkt dat het wel eens voor komt dat thuiszorgmedewerkers zwaardere zorg aanvragen voor de opname in een verpleeghuis, zonder dit met de mantelzorger(s) te bespreken.

Vrienden, buren en vrijwilligers hebben zelf niet altijd behoefte aan samenwerking met thuiszorgmedewerkers. Zij doen vaak een afgebakende taak en willen daarnaast niet teveel rompslomp. Contact met dit type hulpverleners is minder noodzakelijk, maar het is wel handig als de thuiszorg hen kan bereiken in geval van nood.

Broese van Groenou vindt dat thuiszorgorganisaties hun medewerkers moeten aansturen om structureel contact te leggen met mantelzorgers en adviseert om alle betrokken verzorgers in ieder geval in beeld te brengen door contactgegevens uit te wisselen.

© Nationale Zorggids