Stellen die willen gebruikmaken van een draagmoeder wijken hiervoor vaak uit naar het buitenland. Echter is er geen internationale regelgeving hieromtrent, waardoor zij in Nederland te maken krijgen met de juridische gevolgen. Daarom wil de Raad voor de Kinderbescherming dat er internationale regels voor draagmoederschap worden opgesteld en dat er een ethische discussie komt omtrent internationaal draagmoederschap. Dat meldt het Algemeen Dagblad.
In de Verenigde Staten en Canada hangt een prijskaartje aan het draagmoederschap. Stellen met een kinderwens wijken daarom vaak uit naar Azië of Oost-Europa, echter worden de geboorteaktes die daar worden opgesteld hier vaak niet erkend. Bovendien zijn sommige ouders genoodzaakt soms tot een jaar in het land van de draagmoeder te verblijven, omdat ambassades hun reisdocumenten niet accepteren.
“We zien in de praktijk dat wensouders regels en wetten overtreden om hun eigen behoefte te bevredigen. Ze maken gebruik van anonieme geslachtscellen of staan als ouder op de geboorteakte, zoals in Oekraïne gebeurt. Internationale regelgeving omtrent draagmoederschap zou helpen”, zegt een woordvoerder van de Raad voor de Kinderbescherming (RvdK).
Het is niet bekend hoeveel Nederlanders gebruikmaken van draagmoeders in het buitenland. Ook weet het ministerie van Veiligheid en Justitie niet hoe stellen met hun kind terugkomen zonder de juiste documenten. Het vermoeden is dat zij veel zaken regelen buiten de autoriteiten om.
Door: Redactie Nationale Zorggids
Kan de Raad voor de Kinderbescherming zich niet richten op voorlichting? Alles met regels proberen te beinvloeden is typisch een calvinistisch vingertje van deze instantie. Zo is bv. de internationale adoptieprocedure volledig verstikt door regels zodat er steeds minder kinderen naar Nederland kunnen komen.