Arie is getrouwd en woont met zijn vrouw Katja en hun twee kinderen in een mooi koophuis in een populaire wijk van Utrecht. In 2016 loopt zijn huwelijk stuk. Bij het buurtteam vindt hij een luisterend oor en een klankbord.
“Ik had het goed voor elkaar”, vertelt Arie. “Een vrouw, twee kinderen en een mooi koophuis. Mijn vrouw had een goede baan. Ze werkte fulltime. Ik zorgde voor mijn zoon en dochter. Tijdens hun schooluren werkte ik als hardloopcoach bij Runnersworld.
Achteraf gezien, leefden mijn vrouw en ik steeds meer in een sleur. Maar daar stond ik niet te veel bij stil.”Aries vrouw gaat haar eigen weg. “Ze nam een andere levensstijl aan. Dit ontdekte ik per ongeluk, toen ik een mail kreeg die niet voor mij bedoeld was. Ik kon en wilde hier niet in mee en raakte verder van haar verwijderd. Op 12 februari besloot Katja dat ze wilde scheiden. Ik vond het vreselijk om het onze kinderen te vertellen. Mijn dochter verstopte zich in haar trui en mijn zoon moest enorm huilen. Ik ook. Tot en met de herfst woonden we in hetzelfde huis. We wilden regelmaat en een goede basis voor onze kinderen, maar we maakten veel ruzie."
Wanneer Arie en Katja emotionele ondersteuning zoeken voor hun kinderen, komen ze uit bij het buurtteam. “Uiteindelijk had ik zelf meer behoefte aan hulp dan mijn kinderen. Ik voelde me compleet verslagen. Ik was nooit met scheiden bezig geweest, dus ik liep emotioneel helemaal achter. Alles werd in gang gezet. Mediation. Het maken van een ouderschapsplan. Er kwam van alles op me af. Ik moest veel regelen, terwijl ik enkel mijn hakken in het zand wilde zetten.”
Bij gezinswerker Sandra kan Arie zijn verhaal kwijt. “Ze hielp me te denken in mogelijkheden. Zo drukte ze mij bijvoorbeeld op het hart me direct in te schrijven bij de woningbouw.”Arie zorgt 4 dagen per week voor zijn kinderen. Inmiddels woont hij in een stacaravan op een vakantiepark.
“Samen met Sandra ontdekte ik dat ik niet in aanmerking kom voor urgentie op een huurwoning. Ik heb zogezegd geen problemen: ik ben niet gek, ik heb geen schulden, en we hebben een goed ouderschapsplan voor onze kinderen. Toch is mijn situatie een noodsituatie. Zonder vast woonadres krijg ik geen toeslagen van de belastingdienst. Ik teer dus in op mijn spaargeld. En zoek ondertussen naar beter betaald werk. Sandra denkt met me mee. Maar praktisch gezien kan ze weinig voor me doen. Ik weet wat ik wil, zoek zelf passende vacatures of reageer op vrijkomende woningen. Toch is het heel fijn dat ik bij het buurtteam altijd stoom kan afblazen. Ik vind hier aanmoediging en een stok achter de deur.”
(Dit is een advertorial van Lokalis)
