Elk jaar verliezen zo'n 6400 minderjarige kinderen een ouder. Een veelvoud hiervan maakt een andersoortig verlies mee, zoals het overlijden van een broer, zus, vriend(in) of grootouder. Orthopedagoog en klinisch psycholoog Mariken Spuij toont in haar proefschrift aan dat een klein deel van deze kinderen lijdt aan gecompliceerde rouw, een stoornis die tot nog toe alleen bij volwassenen is geconstateerd. Dat meldt de Universiteit van Utrecht.
Mensen met zogenoemde gecompliceerde rouw lijden aan een verscheurend verlangen naar de overledene. Volgens Spuij lopen deze patiënten 'dusdanig vast in de verliesverwerking dat professionele hulp noodzakelijk is'. Omdat deze stoornis tot nog toe alleen bij volwassenen is geconstateerd, ontwikkelde Spuij een vragenlijst voor kinderen om te achterhalen of deze hevige vorm van rouwen ook voorkomt bij minderjarigen. Er bestond al wel een vragenlijst voor ouders die een inschatting geeft van de mate waarin kinderen probleemgedrag vertonen, maar deze informatie blijkt niet altijd objectief.
De vragenlijst bood Spuij mogelijkheden om een adequaat hulpaanbod te ontwerpen voor kinderen met rouwklachten. Zij ontwikkelde de behandeling RouwHulp, die gebaseerd is op effectieve elementen uit behandelprogramma’s voor aanverwante problematiek bij kinderen (zoals depressie en PTSS) en een behandelprotocol voor volwassenen met gecompliceerde rouw. De eerste uitkomsten van de pilotstudies zijn veelbelovend: bij de deelnemende kinderen nemen de symptomen af. Met behulp van diverse instellingen in heel Nederland (zoals GGz Lentis, GGz Drenthe en het Ambulatorium van de Universiteit Utrecht) wordt momenteel de effectiviteit van RouwHulp nader onderzocht.
Spuij wijst er op dat gecompliceerde rouw iets anders is dan bijvoorbeeld een depressie, of een posttraumatische stressstoornis (PTSS). 'Bij een depressie staat somberte centraal, bij PTSS angst. Kinderen met gecompliceerde rouw ervaren iets anders: zij lijden aan een verscheurend verlangen naar hun dierbare.' Mariken Spuij promoveert op 27 juni aan de Universiteit van Utrecht.
© Nationale Zorggids
