Van der Horst is al sinds haar geboorte slechthorend. Naarmate de jaren vorderden ging haar gehoor achteruit, waardoor zij nu bijna helemaal doof is. Ze spreekt met goedhorende mensen vooral via spraak of met hulp van apparatuur en soms is er een gebarentolk aanwezig. Soms loopt Van der Horst tegen problemen aan, zoals in de supermarkt, of tijdens het wachten op het perron.

“In zulke gevallen zou het geweldig zijn als er wat mensen zijn die in een gebaar kunnen aangeven dat de trein op een ander spoort komt”, zegt Van der Horst. Met de gebarenchallenge wil ze doven, slechthorenden en goedhorenden dichter bij elkaar brengen. Veel bedrijventeams doen mee met de uitdaging, omdat zij als bedrijf merken dat ze dove of slechthorende klanten soms niet genoeg kunnen helpen. Het is uiteindelijk de bedoeling dat alle deelnemers vijfhonderd losse gebaren uit de Nederlandse gebarentaal leren.

“Gebarentaal is erg moeilijk om te leren en staat heel ver van Nederlandse taal. Vergelijk het met Chinees leren. Maar het is heel goed als er meer aandacht voor komt”, zegt Onno Crosborn, hoofdonderzoeker gebarentaal aan de Radboud  Universiteit. Hoewel hij de aandacht voor gebarentaal aanmoedigt, is hij ook terughoudend over de uitdaging omdat het de communicatie niet verbetert. Een gesprek voeren blijft lastig, denkt hij. En daarom adviseert Crosborn goedhorenden om veel oogcontact te maken met slechthorenden of doven en om rustig één voor één te praten.

Door: Redactie Nationale Zorggids