Thuistesten die via internet worden aangeboden om zélf te testen of je een soa hebt, zijn vaak onvoldoende betrouwbaar. Online testen waarbij je een monster moet opsturen naar een laboratorium, scoren beter. Dat blijkt uit een evaluatie van het RIVM van online chlamydiatesten, zo meldt RIVM.
Via internet zijn steeds meer testen beschikbaar waarmee mensen zelf kunnen testen of ze een seksueel overdraagbare aandoening (soa) hebben. Er zijn twee soorten: thuistesten en laboratoriumtesten. Thuistesten zijn ‘doe-het-zelf’-testen die mensen thuis kunnen doen (zoals een zwangerschapstest). Bij laboratoriumtesten moeten ze zelf een monster afnemen en naar een laboratorium sturen voor een diagnose. Het aanbod op websites varieert sterk in aanbod en prijs, maar ook in inhoud en kwaliteit van de informatie.
Het RIVM onderzocht, in samenwerking met Soa Aids Nederland, de kwaliteit en informatievoorziening van aanbieders van chlamydiatesten. Zij werden beoordeeld op informatievoorziening, service en follow-up in geval van een infectie. Hieruit bleek dat de betrouwbaarheid van de thuistesten voor chlamydia vaak niet is aangetoond. Ook is de informatievoorziening op de websites van dit type test minder goed. Bij laboratoriumtesten is de informatievoorziening beter, maar deze voldoet nog niet altijd.
Een goede soa-test en een correcte behandeling zijn belangrijk voor de individuele gezondheid én de bestrijding van soa. Daarom is de informatievoorziening op de website van het product heel belangrijk om consumenten een goede keuze te kunnen laten maken over de aankoop van een test. Ook is het van belang dat ze weten wat ze moeten doen als de testuitslag een soa aangeeft (behandeling, partnerwaarschuwing). Veel online soa thuistest aanbieders kunnen de informatie op hun websites op meerdere punten verbeteren.
Door: Redactie Nationale Zorggids
